tykist deyður fiskur, fenaður og fuglur at vera rávøra. Sum smádreingir plagdu vit at keypa royttan lunda úr tættleypi frá nólsoyingum niðri á Kongabrúnni; 20 oyru fyri hvønn fuglin. Eg veit einki um, at [...] at tað var rávøra úr Nólsoy, ið mamma borðreiddi við úti í Skansagarði, tá ið vit ótu kókaðan lunda til døgurða. Eitt hugsað ráevni tók seg upp, so løgið tað ljóðar, í 1999, tá ið løgtingið játtaði mill

lundaholunum. Lundi sæst um alla oynna so neyðugt er ikki at fara út í Mykineshólm, fyri at síggja lunda. Vit mugu eyðmerkja sárbærastu støðini tá tað kemur til lendi og djóralív og so út frá hesum finna

har millum annað verður greitt frá at fólk á Trøllanesi plagdu at eta sýrukompott aftur við kókaðum lunda. Hvar er hesin siðurin farin! Hvør veit um sovorðið í dag. Havi ikki roynt sjálvur, men haldi tað

Eiriki Skála sungu áhoyrararnir á føroyskum fyri einum takksamum Butch. Hann fekk so ein útstappaðan lunda við veipandi veingjum, eins og ein dirigentur, tá hann er í síni bestu støðu. Musikkskúlin eigur tøkk

Útvísingar: Kyndil 3, Sóljan 4 Dómarar úr StÍF: Pole Hansen & Jústines Justinussen. Megnaðu so nøkun lunda at halda gongd í einum til tíðir rótutum dysti, men framvegis saknar tú fylgidómar í ávísum førum

hellinum. Vanligt var, at hellið varð brúkt av kanska upp til fýra monnum, sum vóru á fleyg eftir lunda. Men hesa ferðina vóru teir 37 - og tá vit í dag síggja hellið í fullari stødd, kunnu vit illa ímynda

onkur fiskiklógv var langt úr landi og næstan kom sørur heimaftur.Og Óluva helt seg eisini til í lunda- og líratíðini. Neyvan gav Óluva sær far um, at nøkur kynsskipan skuldi gera nakrar avmarkingar. Hon

skúvoyingur, sigur, at hetta er lítið av miklum – og at lomvigin er stórliga minkaður í Skúvoy eisini. Lunda, hinvegin sæst ikki nógv til. Um tað so bara er av tilvild, ella tað ikki er frægari til í ár, er

eisini etast. Og nólsoyingar vístu við sera stórum blíðskapi, at teir eisini duga væl at viðgera lunda. Bæði »kaukaðan« við fyllu og stoktan við »saus«. Har varð einki spart. Forsætisráðharrin helt eina

seinastu árini er dómaraseðilin als ikki til. Men tekru tú fremstu deildina, so sleppur tú helst nøkun lunda snikkaleysur aftur til 1991 ella so. Og tá hugsi eg altso um skrásetingar av øllum. Spælarum, málskjúttum