av menniskjum. Sanniliga, sigi Eg tykkum: Teir hava longu fingið løn sína. Men tú, táið tú biður - far inn í kamar títt, lat aftur hurð tína, og bið til Faðir tín, sum er í loyndum! Tá skal Faðir tín, sum
soleiðis at øll koma at gjalda tunlarnar gjøgnum vegskattin. Álvaratos. Nú er hetta kjakið rættiliga farið út av sporinum. Vit eru eitt pinkuland, við einum sera avmarkaðum vegakervi. Vit hava brúkt
nevndarsamsýning føra til góðar stjóralønir. Og at góðar stjóralønir geva enn betur fráfaringarlønir? Og hvussu ber tað til, at fakfeløgum dáma so væl at lívga ávísum persónum? Takið
rættiliga frítt spæl í løgtinginum. Fakfelagsrørslan hevur als onga ávirkan á hann, og nú er hann farin at jarðleggja politiskt óheftu stovnarnar. At slíkt kann gerast over night er óhugnaligt
Fólkaflokkurin aftur vunnið ein sigur í samgonguni. Vildi løgmaður stýrt, so kundi hann sjálvur farið til Danmarkar fyri at fingið hasar 200 milliónirnar.
ikki greiðari. Í skrivandi løtu viðger fíggjarnevndin hjá løgtinginum uppskotið um nýggja farleið til Viðareiðis. Nú er komið fram, at Viðareiðistunnilin ikki fer at kosta 150 milliónir [...] hevur gjørt. Men Landsverk hevur eisini víst á, at tað ber til at gera eina nóg góða og trygga farleið til Viðareiðis uttan at gera ein tunnil. Hetta kann gerast við at breiðka vegin og gera [...] savningarbrunnar, sum svølgja vatninum, skuldi tað hent, at áin loypir. Vit kenna slíkar farleiðir úr eitt nú Noreg, og Landsverk sigur, at hetta fyri ferðslutrygdina er ein nóg góð loysn
rakettverjuskjøldurin. Teir báðir eru á kjarnorkutrygdarfundi í Suðurkorea, men Obama gav sær ikki far um, at mikrofonirnar hjá fjølmiðlunum stóðu frá, tá hann kom við áheitanini. Teir báðir forsetarnir
miðalklassanum koyrir nettupp uppá, at nýtsla er nakað forherðað nakað, at genmanipulerað føði er farlig, kjarnorka eisini, vistfrøðiligur matur er nakað gudiligt, meðan hópframleiddur matur frá øðrum
eg hoyrdi, var fossins javna sjóð. Einki var sum tordi, órógva hetta ljóð. Um dagar kennast veikir, far tær til fossin inn. Ein slíkur morgun kveikir, tær magn í sál og sinn. Har kanst tú sita stillur, ei
Hoyvíkarhøllini ætlar Mjølnir sær ivaleyst at vinna seg upp á annað plássið. Við einum sigri á KÍF far tær fram um taparan av dystinum á Kambsdali, og lítið er at ivast í, at á pappírinum eigur hetta at