teimum, annað enn tað undirskilta, at tey vilja veljast. Eg sigi fyri meg, at tað kemur ikki uppá tal at velja eitt valevni, sum ikki sigur mær, hvi viðkomandi stillar upp, hvat hann ella hon ætlar sær
tað vildi gjørt, um ongin tunnil var. Hinvegin hevur Norðoyatunnilin onga ávirkan havt á fólkatalið í Klaksvík og restini av Norðoyggjum, staðfestir Magni Laksáfoss. Spurningurin er so, hvussu s
teimum, annað enn tað undirskilta, at tey vilja veljast. Eg sigi fyri meg, at tað kemur ikki uppá tal at velja eitt valevni, sum ikki sigur mær, hví viðkomandi stillar upp, hvat hann ella hon ætlar sær
í øðrum miðlum – teimum sum vit plaga at kalla kopiportalar – vóru hetta stórtíðindi. Kopiportalar nevna vit teir, har einki redaktionelt filtur er á. Í hesum føri fara hesi »tíðindi« beint
kirkja fær nýggja urgu í mai ella juni í ár. Talan verður um higartil størstu urgu í Føroyum, hvat tal á stemmum viðvíkur. Símun Hammer, organistur í Gøtu kirkju, fer tí eisini at hava eina stutta framløgu
talan er um ein, ella tveir tunnlar, tí trygdin skal eisini havast í huga. Tá suðuroyartunnil var uppá tal í 2006, so haldi tað kom fram, at talan er um tunnil, ið er nakrar og tjúgu kilometrar langur, sigur
fara av landinum av og á. Tað heldur Magni Laksáfoss, búskaparfrøðingur og demografur - fólkatalsfrøðingur. – Tað eru serliga tvey atlit, ið kunnu verða sædd sum forðingar, har fløskuhálsar eru
býlingarnar Inni í Firði. Um tvey húski eru á hvørjum hesum trimum gørðunum. Her er heilt greitt talan um garðar (býlingar) og ikki bygdir! Í bókini Lív og Lutir, frásagnir úr Hoyvík og av Hvítanesi [...] í 1970. Nú eigur ítróttafelagið KÌF skúlan. (Gevið gætur, at her kemur ósamsvarið millum barnatalið tá og tað, sum nú við skeltum og Telefonbókini, tíðindaflutningi o.ø. skal vera Inni í Firði
lønarhækkan, sum liggur langt undir prístalinum, sigur tað seg sjálvt, at hetta kann ikki koma uppá tal. Vit mugu sostatt ásanna, at arbeiðsgevarin og politiska skipanin, sum varðar av fíggjarmálum og av
Sálmabókin frá 1990 Longu tá núverandi sálmabók kom í nýtslu í 1990 var eyðsæð, at hon í mangar mátar ikki talaði til samtíðina, og at sálmabókanevndin handan bókina var nóg so konservativ í sínari redaktión
