Hesin spurningurin varð reistur, eftir at politiið mikudagin sendi út sjónbandaupptøku, sum vísti nakrar smádreingir, sum stjólu okkurt uttan fyri onkran handil.
Á redaktiónini í Miðlahúsinum varð hendan sjónbandaupptøkan vald frá, tí vit hildu tað ikki vera tíðindi í sjálvum sær, at politiið hevur fingið sjónbandaupptøkur – um tað ikki er ein nevniverd brotsgerð, sum er framd.
Vit valdu at spyrja politiið nærri um hetta, men har var eingin, sum kundi greiða okkum frá, um nakað nevnivert brotsverk varð framt.
Men í øðrum miðlum – teimum sum vit plaga at kalla kopiportalar – vóru hetta stórtíðindi. Kopiportalar nevna vit teir, har einki redaktionelt filtur er á.
Í hesum føri fara hesi »tíðindi« beint ígjøgnum og verða almannakunngjørd uttan at nakar kritiskur spurningur verður settur.
Tað er ein trupulleiki, tá miðlar, sum fólk kanska taka seriøst, púra kritikleyst koyra alt út, sum verður sent teimum – tá hol beinleiðis er ígjøgnum, har ein redaktión eigur at vera.
Í Kringvarpium, sum heldur ikki tók hesi tíðindi upp, vísti Jógvan Páll Lassen, advokatur, vandan við at heingja fólk út við livandi myndum, sum einki nevnivert brotsverk hava framt.
Hann vísti á, at politiið soleiðis setir rættartrygdina í vanda við at heingja fólk út fyri smáting.
Hvat politiið ger er so eitt. Men tað er ikki í lagi, at fjølmiðlar ókritiskt bera slíkt víðari uttan at seta kritisku spurningarnar.
