heldur, at norðoyarstevnuróðurin boðaði frá, at kappingin verður øgilig í ár. Havnarbáturin hevur ofta staðið seg væl á eitt túsund metrum, og leygardagin vóru teir umborð á Havnarbátinum rættuliga stívir

høgt uppi, har er ógvuliga bratt og mangan sera hált. Tá ið vit spyrja okkum fyri siga fólk heilt ofta, at tey tora so illa at koyra um Høgareyn um veturin, tí tað er neyvan nakrastaðni, at bygdarvegurin

liðugur, segði ein hoyvíkingur skemtandi. Hoyvíkingarnir vóru lítið sannførandi fyrstu løtuna. Alt ov ofta kastaðu teir bóltin burtur í álopsspælinum, sum heimaliðið gjørdi sær dælt av við skjótálopum. Hóast

skúlin skuldi liggja í Vest­manna, og tí varð keypið av ongum. Í samgonguni undan hes­ari hoyrdist ofta, at fiski­vinnuskúlin í Vest­manna skuldi ofrast í eini politiska kabalu og flytast saman við tekniska

tíðina at halda fast um leiðsluna. Tí var kanska væntandi, at alt fór at laga seg, soleiðis sum tað so ofta hevur gjørt hjá VÍF í ár. Í sera nógvum dystum hava teir verið lítið sannførandi, fyri síðani at spíla

var ongantíð um serliga gott hondbóltsspæl, men heldur um tómgongd og tilvildarligar hendingar, ið ofta førdu til støðurnar, ið góvu málini. – Eg var fegin um innsatsin, tí mínir menn spældu ordiliga við

kundi við einum sigri staðfesta sítt finalupláss, men hesar ætlanir vórðu púrasta punkteraðar av KÍF. Ofta hava kollfirðingarnir givið vestmenningum ein skarpan gang, og hesa ferð fullkomuliga noktaðu teir

vestmannaálopini steðgað, áðrenn tey gjørdust rættiliga vandamikil, og so gekk tað skjótt hinvegin. Ofta tóktist vestmenningar mest sum dólskir, tá strandingar við fáum kvikum flytingum leiktu seg niðan [...] tí sama møddust vestmenningarnir meira enn gott var. StÍF hinvegin nýtti fáar kreftir, tí talan var ofta bert um ein ella tveir leikarar, sum runnu kontra, meðan hinir fingu eina góða hvíld afturi í verjuni

somu høll, og tí verður ofta snakka um eina lítla lokaluppgerð, tá VÍF og KÍF bresta saman. Dystirnir millum liðini hava eisini mangan livað upp til heiti sum lokaluppgerðir, tí ofta hevur intensiteturin

eisini nevnast, at verjan hjá VÍF ikki hevði ein av sínum bestu døgum, og tí var málverjin Dejan Lacok ofta prísgivin. Í hinum endanum høvdu hoyvíkingar stórar trupulleikar við at steðga einum sera væl uppløgdum