tú nú er komin heim, sum tað stendur í orðinum: “Burtur úr likaminum, heima hjá Harranum”, sum tú í ungdóminum setti títt álit á, og sum sermerkti teg heila títt lív. Har er hvørki sjúka ella pína, sum
var so ung, einans 31 ára gomul. Tað er ikki í tí endanum, man væntar at fáa deyðsboð. Men deyðin spyr ikki um aldur, tá hann bankar uppá. Tú vart uppkallað eftir mammu og pápa, sum eisini doyðu ung; men
og sum eg eri takksom fyri. Linhild var ættað úr Skálavík, dóttir Ingrid og Jóhannus Lydersen. Sum ung kom hon inn á Glyvrar at verða arbeiðsgenta. Tað var eisini her, at hon og Heri komu at kennast og
var stórur okkara millum, so var bylgjulongdin okkara millum í lagi, og sinn og hugburður tín vóru ung. Tykkum, sum hava mist ein góðan mann, pápa, verpápa og abba, ynski eg, at Harrin má styrkja og styðja
var stórur okkara millum, so var bylgjulongdin okkara millum í lagi, og sinn og hugburður tín vóru ung. Tykkum, sum hava mist ein góðan mann, pápa, verpápa og abba, ynski eg, at Harrin má styrkja og styðja
til tann stað, har vit øll bíða eftir. Sigrid bleiv einans 65 ára gomul. Hon flutti til Havnar sum ung, nam sær útbúgving og arbeiddi sum læknaskrivari í 28 ár á Landssjúkrahúsinum. Síðan flutti hon til
av bloðtøppi í heilanum, og tók Maja húsið á seg. Hon var tá 18 ára gomul. Tað var ikki óvanligt at ung fólk fingu stóra ábyrgd, von sum tey vóru við arbeiði. Tað var eingin spurningur, um ein vildi ella
n í summar. Tað vart tú eisini glað fyri, sjálv um tú fýsti eitt sindur, tí tú helt, at eg var ov ung. Tú gjørdist ússalig og hevði pínu í beininum, men tíðanbetur vardi tað ikki leingi. Eg og mamma komu
onki við/uttan sigarettum, krabbameini, forstørrilsisglasi og hoyriapparati hon »morðaði« sær gomul ung omma »fara tit ikki í býin at mora tykkum í kvøld?« »sum tit altíð eru smartar« »stuttligt at vera
nærmastu. Við tær fór so nógv Finnur og vit eru sannførd um, at alt okkara arbeiðsøkið, sum eitur børn og ung, og sum tú brendi so nógv fyri, ongantíð hevði komið so illa fyri sum tað nú er komið, um tú enn var
