eitthvørt, sum hevði við kettu at gera, vakti altíð ans
tað, sum ikki hevði navn, varð kallað frensur, halin
»hale dyi nakke villina«
kettumál,
vit frá barnsbeini hava hoyrt
Kaffimaskinan, kall á frens, floytan, útvarp og sjónvarp har frá
haaaaaallloooooooo
tað var ei óljóð, men
góð ljóð
inni hjá ommu Idu
við babba
oman til dunnurnar
síðani
bestu pannukakurnar, saltastu frikkadellurnar og søtastu bollarnir frá ommu
seymimaskinan
gullkjólin, klæðir til føstulávint, nýggjar køksgardinur
kreativ og kvik
oman í býin, út á kirkjugarð, norður til Vestmanna, út á hav
heim til ketturnar
eitt satt útistrok
lívsorkuni bilaði onki
við/uttan sigarettum, krabbameini, forstørrilsisglasi og hoyriapparati
hon »morðaði« sær
gomul ung omma
»fara tit ikki í býin at mora tykkum í kvøld?«
»sum tit altíð eru smartar«
»stuttligt at vera ungur í dag«
stuttligt at eiga ommu Idu
okkara omma
sum átti klæðir at læna okkum
toy at seyma út
røsk og glað
løtt sum ein fjøður
vit sakna teg
nógv
eru so góðar við teg
men enn
ert tú hjá okkum
vit bæði syngja, dansa, seyma og eru útistrok við
og vit vita
tú hevur tað gott,
og uttan iva
morar tær við kettunum
hvíl í friði
Marianna
Christina Elisabeth
Julianna
