tíð, um eg skal stilla uppaftur. Stilli eg uppaftur, so skal tað verða tí, at eg havi nakað upp á hjarta og haldi meg kunna ávirka mál rætta vegin.

Præstø-fjørðinum í Danmark í gjár, eru framvegis í lívsvanda. Fimm eru á Ríkissjúkrahúsinum og liggja við hjarta- og lungnamaskinu, sum skal fáa likamshitan hjá teimum upp á 33 stig. Seinni í dag fara læknarnir

samtala við ein prest, biðja framman fyri altarinum ella fáa forbøn fyri tí, sum liggur teimum á hjarta. Í kirkjuni verður fullkomin friður, men ljósini á altarinum verða tendrað, eins og prestur situr

tað at hjartanum, tá ið eg eri vitni til eitt grindadráp. Tað er við blandaðum kenslum og harmi í hjarta, at eg skrivi meg upp og farið eftir seðlinum. Mær dámar enn stak væl grind, og eg kann eisini vera

ikki inn í himmalin. Viðhvørt sendir hjarta serlæknin á Klaksvíkar Sjúkrahúsi sjúklingar til Landssjúkrahúsið har teir verða kannaðir av hjálparlækna uttan hjarta serlækna í bakvaktini. Skurðserlæknin

hvørt sum eitt skulu vita, at kærleiki tín og eymleikin um tey var hjá teimum øllum, og tit fyltu øll hjarta hansara við somu fylling, eins og brimið dregur við somu megi í hvørt tarablaðið einsæris. Friður [...] skuldi valt aftur, hevði tú so vilja verið kærleikan fyriuttan? Nei, tað veit eg at tú sigur av fullum hjarta, hóast tyngdin er so svár at bera. Við djúptøknum takksemi um alt tað, tú var fyri okkum, og framvegis

r og sakleysu eygleiðingar hansara eru sum at lesa lovsongirnar í Rig Veda, tí tær koma úr einum hjarta sum ? eins og tað hjá Amaal ? syngur fyri lívinum og fyri mannaættini. Posthúsið er ein djúpt symbolskur

løgtingi, og noyðist at dríva hart lobby-arbeiði. Skip og reiðarí og fiskimenn, noyðast við bivandi hjarta at vóna, at avgerðirnar ikki taka grundarlagið burtur hjá teimum. Tak til dømis makrelin nú: Vit

løgtingi, og noyðist at dríva hart lobby-arbeiði. Skip og reiðarí og fiskimenn, noyðast við bivandi hjarta at vóna, at avgerðirnar ikki taka grundarlagið burtur hjá teimum. Tak til dømis makrelin nú: Vit

børnini ið skulu í skúlarnar í Klaksvík, Kambsdali ella í Havn. Og líka so ofta hevur hon við bivandi hjarta hugsað um, hvat tað er fyri ein vegur sum bilarnir og bussarnir skulu koyra eftir í øllum veðri,