landoddarnar við sínum elektroniska og visuella popptónleiki. – Tá ið eg flutti niður at lesa, sat eg ofta um kvøldarnar og arbeiddi við sangum og tónleiki, og tá fór eg at hugsa, at eg skuldi gjørt meira
Tað er ikki ofta, at avgustar eru at síggja nær at landi í Føroyum, men tað hendir av og á - til dømis í gjár. Tá vóru heili fimm avgustar í Tangafirði. Hetta fekk summi at forvitnast, og tey fóru so út
báðar royndirnar vóru settar inn og góvu liðnum stig. Í onkrum føri vóru báðar royndirnar kiksaðar. Ofta gekk tað, sum í videobrotinum her, at onnur royndin kiksaði og hin royndin eydnaðist.
Hann sigldi nógv við trúboðanarbátunum “Sendiboðnum” og “Stórafjalli”, og á hesum ferðum talaði hann ofta fleiri ferðir um dagin alt summarið. Samstundis hevði hann við hvørt handrit av Bíbliuni við sær á [...] á at standa.” Victor var, sum danir siga, maður, ið hevði “sine meningers mod”. Tessvegna var hann ofta misskiltur, háðaður og lutvíst forfylgdur ta fyrstu tíðina. Tá ið hetta er sagt, skal samstundis sigast [...] prestur skrivaði: ”Tað er mær ein gleði, at Føroya fólk nú hevur fingið bíbliuna alla á móðurmálinum. … Ofta er málið gott, og tað hevur eydnast V. D. væl at finna góð føroysk orð og orðafelli.. Vit hava orsøk
Hann sigldi nógv við trúboðanarbátunum “Sendiboðnum” og “Stórafjalli”, og á hesum ferðum talaði hann ofta fleiri ferðir um dagin alt summarið. Samstundis hevði hann við hvørt handrit av Bíbliuni við sær á [...] á at standa.” Victor var, sum danir siga, maður, ið hevði “sine meningers mod”. Tessvegna var hann ofta misskiltur, háðaður og lutvíst forfylgdur ta fyrstu tíðina. Tá ið hetta er sagt, skal samstundis
1977 var Victor fyrstu ferð á Ástjørn, og síðani hevur hann verið har yviri mest sum á hvørjum ári og ofta fleiri ferðir um árið. Bæði í Íslandi og í Zarepta hevur Victor dugað so sera væl at skipa fyri ella
tó ikki at hugna um kvinnurnar, men at viðgera tær fyri hysteri. Eitt brek, sum eftir øllum at døma ofta rakti einkjur, ógiftar kvinnur og nunnur. Vibratorurin varð beinanvegin víðagitin millum læknar og
síðan Jan stóð í læru. Hansara myndir eru bara at síggja til realistiskar – um mann hyggur gjølliga er ofta okkurt løgið og uppstillað í myndunum og hetta er ikki minst galdandi fyri tey fýra nýggju steinprentini
bila, og Vibeke fór á røktarheim, nærhendis húsunum hjá teimum. Áki var hvønn dag á røktarheiminum, ofta fleri ferðir um dagin og vitjaði hana. Tá tað bar til, koyrdi hann hana heim ein túr. Tað var á r
og í stríði fyri sínum valdømi, men tá samanum kom stóðu flokkarnir hvør sær rættiliga væl saman. Ofta – hóast ikki altíð - eydnaðist tí at fáa skipað burðardyggar stjórnir. Men nú dettir alt sundur. Tað
