haldi, at tað er ein máti at finna seg sjálvan. Eg kann ikki gera við, at eg fái eitt hugskot – tá ið eldur kemur í búkin á mær. Eg má fylgja tí. Eg geri tað, sum gevur mær eld í búkin. Eg dugi ikki at keða

sum í næstan eitt ár sat varðhaldsfongslaður, tí hann varð skuldsettur fyri fleiri stórr eldar. Ein eldur var tann í Havnar Timburhandli, men Jørgen varð frídømdur fyri at hava sett eld á har. Ein onnur ákæra

seg sum um at tey ungu als ikki taka hetta í álvara. Men tað vísir seg eisini sum um at nógv for­eldur heldur ikki síggja álvaran í hesum. – Men tað áttu tey at gjørt, tí hetta er alt annað enn skemt,

At eg havi undirmett skúlan, man neyvan gera til ella frá. Verri er, at mynd­ug­leik­ar, for­eldur at ungdómi í mið­náms­skúlaaldri og tey ungu sjálvi eisini tykjast at undirmeta hann. Í hvussu er, hev­ur

drívur verkið, og hetta hevur verið mín stóri áhugi alt mítt lív. Sjálvsagt føli eg í dag, at eg eri eldur, viðgongur Jóhan Petur, sum hevur gjørt eitt megnar arbeiði innan føroyskan landbúnað. Fjósið, sum

Foreldrini løgdu seg á knæ og bóðu fyri soninum. Nakað seinni sendi Dion teim­um fjarrit, sum segði, at eldur var komin í skipið og fýra av manningini doyðu. Hinir kláraðu at fara í bjarg­ingar­bátarnar. Síðst

fór eg í fisk at arbeiða, men síðani fór eg á posthúsið. - Mín fyrsta arbeiðsdag á Posthúsinum kom eldur í tað og tað brendi mestsum í grund, so vit máttu flyta. Men í 1973 varð søkt eftir skrivstovulærlingi

at eg koyrdi ávirk­aður. – Eg komi ongantíð reiði­liga til sættis við støðuna. Onkra staðni er ein eldur – ein vón um at sleppa at ganga eina­ferð. Tað er ringt at góð­taka, at eg ikki kann tað, sum øll

avbjóðingum fyri meg persónliga kann eg nevna einrøðuleikirnar "Kærleiksøga Aldarinnar," "Logi, logi eldur mín" og "Shirley Valentine." Tann størsta upplivingin, tú sum sjónleikari kanst fáa, er, tá alt gongur

avbjóðingum fyri meg persónliga kann eg nevna einrøðuleikirnar "Kærleiksøga Aldar­innar," "Logi, logi eldur mín" og "Shirley Valentine." Tann størsta upplivingin, tú sum sjónleikari kanst fáa, er, tá alt gongur