teirra millum, so kanska oyrini á onkrum eru í landnyrðing og útsynning. Tær hava loyst vandan við at loyva nýggjum blóði inn í familjunar. Vit kundu gjørt tað sama, og skunda undir eina alt ov seina útlendingalóg

fyri hjá løgregluni, sum sigur, at tað eru í høvuðsheitum tvær lógir, sum umhandla, hvat ein kann loyva sær at gera, meðan ein koyrir bil. Tann fyrra er, at tað er fullkomið forboð móti at nýta eina handhildna

um sum orsøk. Og hóast útbúgvingarmøguleikarnir eru fleirfalt so góðir sum hjá forfedrum okkara, loyva vit eisini hesari undanførsluni at nokta nýføddum føringum rættin til lív. »Moralskar trupulleikar

kunnu ikki annað, enn taka hana til eftirtektar. Sjálvandi skulu vit seta mørk fyri, hvat man kann loyva sær at siga á tingi, men tað kundi kanska verið gjørt við, at allir flokkar luttóku í tí viðgerðini

komin. At uppsøgnin verður nýtt í eini neyðtøku av arbeiðsstaðnum er at fara út um, hvat ein kann loyva sær, og átti ikki at vunnið frama nakrastaðni. Sum leiðandi yvirlækni á skurðdeplinum eri eg í villareiða

fullstendiga nor­malt hjá børnum at telja annanhvønn lyktapela og nikka fimtan ferðir áðrenn tú kanst loyva tær sjálvum at binda lissur, ella vera alt møguligt—genta, drongur, robottur ella hundur—men tað er

fleiri aðrar veitingar til Føroyar. Til dømis loyva teir sær at byggja prestagarðar, løna alla prestastættina fulla løn, umframt bisp og bispagarð. Somuleiðis loyva teir sær at taka alla ábyrgdina og kostnaðin

fyri hvør nú fer at sleppa framat, og harvið hoyra til tey útvaldu kapitaláhugamálini, sum kunnu loyva sær at geva føroyingum tilboð uppá “bíligan streym”. Kommunali felagsskapurin SEV verður av góðum

eitt brot burtur úr eini heild og so nýta tað í einum heilt øðrum samanhangi, men eg fari kortini at loyva mær at gera tað her. Mær rann í hug sálmaregluna: »Fyri tí tú veitst er rætt doyggj, um so má vera« [...] fyri sínum sjónarmiðum. Hann er hugsjónarmaður, bæði so og so, so tað stendur eftirí. Eg fari nú at loyva mær at gita, hvørjir tankar bilgjast innan í hesum manni í dag. Fyri mær er eingin ivi, at maðurin

eru enn ikki bundin at arbeiðsmarknaðinum og hava ikki stovnað egna familju og kunnu av somu orsøk loyva sær meira, tá tey geva sína meining til kennar. Teymarnir at arbeiða, skapa og úttala seg eru fríari