oysir Sjúrður við einum undaligum steypi ein drykk, sum fær sjálvt hin sorgblíða at smílast av heilum hjarta. Kl 1615 framførir Rógvi Jacobsen nakrar sangir.

honum í dagliga arbeiðinum, serliga tá tað var seyðurin, sum talan var um. Tað var har ið hansara hjarta lá. Ikki tí, hann var raskur útróðarmaður og grindamaður, átti part í áttamannafarinum Miklingi,

hesi kunnu verða verandi í landinum. Nógvar familjur og einstaklingar sita í hesum døgum við bivandi hjarta og bíða eftir svarinum frá løgreglu og Udlændingeservice. Óvissan og óttin nívir, tí er svarið noktandi

blaðkvinnan. Hví tosa tey um mammu uttan at nevna meg. Eg eri jú her, um tit vilja kunnu tit hoyra hjarta mítt sláa. Beint nú spæli eg í tí trygga umhvørvinum Gud hevur givið mær, vaksi meg sterkari fyri

undir fyrra heimsbardaga. Fyllan við søguligum tilfari er fullkomiliga óneyðug. Eg gjørdist heitur um hjarta av at lesa brøvini til Hans frá Marini og hansara kæru í Fuglafirði.

men bara tí at tey altíð eru so ektað; spæla sín tónleik og gera tað niðri á jørðini og av øllum hjarta. Mær dámar eisini so ræðuliga væl tey tingini, sum Lena sigur um lívið og alt rundanum, tá hon greiðir

geva okkum og vitjandi ferðafólki upplivingar, tá ið vit fara út at eta. Jónfríð hevur nógv uppá hjarta og greiðir her frá síni yrkisleið og sigir eisini sínar meiningar um vinnuna og karmarnir at virka

vísa akkurát handan harða og autentiska Dánjal, sum hevur eina rúgvu at siga frá og ger tað av øllum hjarta. So hava vit eisini friðarligu balladurnar: Leonard Cohen inspireraðu »Tower of Babylon«; sýruta

kenni beiggja mín sum ein hampamann, so velji eg at trúgva tað sama um teg. Fái meg – í mínum innasta hjarta – ikki at trúgva, at tú hevur logið um hann fyri egnan vinning, ella at tú – bæði sum tann skilagóði

elta fótasporini hjá undanfarnum ættarliðum, og setti sær fyri, av hugsjónaðarligari drívmegi og hjarta, at dugna tí veikara partinum av samfelagnum. Sum avlærdur sosialráðgevi virkaði hann í mong ár í