ikki myndar nakað ávíst – sum er absoluttur – er ein tónaheimur, ein verð, sum uttan orð nemur við hjarta mítt og sinn. “Du bliver ramt af nogle lydbølger, og straks begynder du at føle”. (Sitat: Peter Bastian)

íslendski-føroyski sang­­skúlin niðurfyri aftur. Heimið á Langholtsvegi var tó framvegis opið við hjarta­rúmi og hjálpsemi mót­vegis vitjandi eystanífrá, og íslendskt stórtøkni gav seg rættiliga til kennar

vit elskaðu teg og at vit fóru at sakna teg. Tú svaraði sjálv takk, eg elski tykkum av øllum mínum hjarta og eg fari eisini at sakna tykkum, men eg bíði eftir tykkum. Eftir hetta fekst tú tað betri og læknarnir

prestar nýta ólavsøkuprædikuna, og serliga høvið, til at gera vart við ymiskt, sum liggur teirra hjarta nær. Tað kann t.d. vera mál av guðfrøðiligum ella etiskum slag. Kunnu vit vænta, at tú kemr inn

Føroyar høvdu eitt serstakt pláss í mín­um hjarta langt áðrenn eg tók við sum amerikonsk send­i­kvinna í danska kongaríkinum. Í mín­um ungu døgum í Penn­syl­van­ia plagdi eg at vera barn­a­genta hjá einari

HARRIN hatar, sjey eru sál Hansara andstygd: Stolt eygu følsk tunga hendur, ið úthella sakleyst blóð hjarta, sum smíðar saman ónd ráð føtur, sum eru kvikir til tað, ið ilt er tann, ið talar lygn og vitnar

skrúðgonguni. Poul Mohr ringdi javnan á redaktiónina hjá okkum í Miðlahúsinum, um hann hevði okkurt upp á hjarta, ella hann vildi viðmerkja eitthvørt – og eisini fyri at rósa. Einaferð hevði blaðstjórin á Sosialinum

meg aftur og bleiv frískur. Tað vil eg takka tær fyri, tí eg veit, at tú meinti tað av øllum tínum hjarta. Eisini vil eg takka Gudi fyri, at eg slapp at hava teg í 28 ár, hóast eg so fegin vildi havt teg

sum ætlanin er at gera nakað við. Hetta vísir, segði Jákup Mikkelsen, at samgongan hevur eitt stórt hjarta fyri hesum øki, og nú er avbjóðingin at vísa tað í verki, legði hann aftrat. Framsøgumaður og formaður

gleði­ligarPáskir, og kanst takka fyri tað sum Jesus gjørdi júst fyri teg. Kanna meg, Guð, og kenn mítt hjarta, rann­saka meg og kenn mína hugsan! Vita, um eg gangi á glatunarvegi og leið meg hin æviga vegin