onnur lond hava eina størri skuld enn Føroyar, er sjálvandi eingin grundgeving fyri, at vit ikki skulu ansa eftir skuldini. Heldur tvørtur ímóti, men málið hjá einum landi má vera at hava ta røttu skuldina

hittu hann í telefonini seint týskvøldið, helt hann fyri, at størstu arbeiðsplássini á Eiði eru at ansa børnum og gomlum. - Tíverri, legði hann aftrat. Men borgarstjórin kann samstundis fegnast um, at karmarnir

eftir til útbyggingar og ábøtur næsta ár, enn vit hava havt í ár. Ansa sera væl eftir Býráðslimurin helt sostatt, at býráðið eigur at ansa ómetaliga væl eftir rakstrarútreiðslunum og, hvørjar skyldur, hon [...] ómetaliga stóran týdning tað hevur, at býráðið heldur fast um raksturin og serliga eigur býráðið at ansa eftir, hvørjar skyldir tað átekur sær. Les eisini greinina: Tvøroyrar Býráð fær fíggjarligt frælsi

práta um alt og einki. Ikki fyrr enn seinni, tá eg sjálv fekk eitt heim at taka mær av og børn at ansa, skilti eg, hvat fyri megnararbeiði mamma hevði gjørt hvønn einasta dag, so lívið hjá mær, Guðruni

heldur ikki ferða­mannin gloymdi hann. ”Hála hann út,” kravdi offiserurin av soldátinum. Neyðugt var at ansa eftir harvuni. Tann dømdi hevði longu av sínum ótolni fingið nakrar skøvur í ryggin. Men nú hevði

av týskarunum komu úr marknaøkinum millum Danmark og Týskland og skiltu danskt. Tí var neyðugt at ansa eftir hvørjum orði, ið sagt varð. Annars kundi enda galið. Afturat hesum kom, at krígsvetrarnir vóru

tilboð. Tað hevur eisini týdning, at tilboðini eru lætt atkomulig og tað skal ikki vera neyðugt at ansa eftir ferðaætlanum hjá bussum og annars brúka tíð at leggja til rættir fyri at brúka tey tilboð, sum

og serstakliga á vegum, sum liggja høgt, so sum Gjáarvegnum, Oyggjarvegnum og líknandi, er best at ansa sær. Landsverk boðar í morgun frá, at tað er hált um alt landið, og bilførarar mugu vísa varsemi í

at vit vita tað. Vit mugu hava í huga, at nøkur børn eru meira við­brekin enn onnur. Og vit mugu ansa eftir ikki at ræða tey við nøkr­um, sum vit ikki ein gang skilja sjálv. Er tað tín fatan, at ein broyting

saman. Eg visti, at eg át ikki sunt, og eg motioneraði slett ikki. Mamma segði mangan, at eg skuldi ansa betri eftir, fara út og ganga ella renna. Men eg gjørdi einki av hesum. Men so hendi tað! - Í føð