Petersen legði Føroyar á odda. Vit spurdu Una eftir dystin, hvørt hetta nú eisini var tilætlað. - Nei, tað var tað helst ikki. Tað var soleiðis, at vit royndu fyrst einar tvær ferðir at skjóta á málið

logikkurin. Einstakir føroyingar vóru í danska herinum sum var í Irak. Vóru teir tvingaðir til tað? Nei, teir gjørdu tað av egnum vilja. Og júst soleiðis eigur tað at vera. Sambandsflokkurin bjóðar seg fram

innan føroyskan ítrótt. Er tað nakað, sum tað er ein lætti at sleppa undan at gera sum ÍSF-forseti? - Nei, tað haldi eg ikki. Tað hevur ikki altíð lætt, og tað hava eisini verið konfliktir hesi árini, men

tað er ongin ivi! Tá ið so ein prestur skrivar eina grein, har hann rósar løgtinginum fyri at siga nei til at broyta revsulógina, og einastanist í grein síni sigur, at eftir hansara fatan skuldu hvørki [...] stemmaðu ímóti hesum lóg­ar­­uppskoti at broyta revsu­lógina. Hetta vísur bert, at Føroya fólk hevur sagt nei til eina slíka lógarbroyting. Og til endans eina tøkk til Mogens Tilsted Christensen fyri eina avbera

kanska rópa harðast, eru tey stóru feløgini, men støðan er allarhelst ikki betri í smærru feløgunum. - Nei, tað er strævið. Ræðuliga strævið. Størsti trupulleikin hjá okkum er so avgjørt, at vit ikki hava nakra

SAMRØÐA ?Nei, eg angri ikki, at eg søkti, sigur Steffen Stummann Hansen. Svarið gevur kanska seg sjálvt, tá hann nú situr yvirav okkum í besta kontórinum hjá Føroya Fornminnissavni í frálíka vøkru náttúruni

Tór. - Ja, vit hava verið í støðum, har vit hava verið freistað, men so er tað, eg plagi at siga ”nei, nú er songartíð”, og so koyri eg heim til Sørvágs, sigur Tórur. Giftast í apríl Jónhild og Tórur hava

fiska, siga tey. Tí eg skal ikki loyva mær at tosa um fiskivinnu, um eg fái sjóverk umborð á Smyrli. Nei ikki skulu vit øll fiska. Fiskivinnan skal vera burðardygg, rættvís og lønandi. Og tí er tað neyðugt

So er valandin aftur, hesuferð er eingin várandi at hóma. Nei, valandin bleiktrar stjørnuklárur í vetrarluftini. Fín orð, flottar persónsmyndir eru at síggja og fyrstu vallyftini mala longu sum januarhvirlur

lurtað eftir guðstænastuni í ÚF. Hetta er eitt stórt tal, tí ivaleyst hava mong av teimum, ið svaraðu »nei«, verið til guðstænastu í samkomuni samstundis sum sent varð í útvarpinum. Sjálvt um vit taka hetta [...] kirkjufólkið skuldi lata burtur av sínum, víkja pláss fyri øðrum. Tá svaraði maður nøkunlunda soleiðis: »Nei, tað sum er av góðum, skal vera. Men gott var, um nakað kom afturat, - um aðrar samkomur fingu loyvi