telefonirnar at ringja við umbøn um at geva undantaksloyvi til bæði eitt og annað. ?Men tey kunnu gott spara sær at ringja hesuferð, tí Havnar Arbeiðskvinnufelag og Føroya Arbeiðarafelag hava gjørt av, at enda

100 og 150 túsund um ári, fór at hava ráð at rinda slíka upphædd av lønini. ? Tað nyttar lítið at spara upp til pensión fram til 67. árið, og ikki hava ráð til hús, mat og klæði, meðan ein er mitt í lívinum

og lærararnir slerdu seg til tols við hesum. Í 1992 var landskassin tómur. Landsstýrið ynskti at spara ? eisini á okkara øki ? og YF og LSF samráddust um, hvussu hetta kundi lata seg gera. Úrslitið var

Øssur er ein týdningarmikil spælari fyri okkum. Hann hevur trupulleikar við vinstra knænum, og vit spara hann eitt sindur undir venjing, sigur Tomislav Sivic.

men hon helt, at vert var at hugsa um at hækka hesa upphædd, tí tey, ið hava eldri óhjálpin heima, spara landinum fyri nógvum peningi. Tó segði hon seg ikki kunna lova nakað her og nú, men vissaði um, at

er ein spurningur um at rógva taktiskt og syrgja fyri at vera millum fimm teir fremstu og kanska spara eitt sindur uppá orkuna, í staðin fyri at leggja nógv fyri. Havfrúgvin var á odda allar túsund metrarnar

steðgar upp Signar á brúnni staðfestir, at um støðan hjá fíggjarnevndini stendur við, og hann má spara á øðrum økjum, so er vandi fyri, at okkurt støðgar upp. - Eg skal finna sparingar, men hvar kunnu [...] at hetta hevði meirkostna við sær. Nú siti eg við málinum og Bjarni Djurholm sigur, at vit skulu spara og skerja. Hetta er mótsigandi, metir Signar á Brúnni, landsstýrismaður í undirvísingar- og mentamálum

Eysturoy og Heina Rasmussen. Orsøkin til at Heini Harryson avloysti Dia Jacobsen um morgunin var fyri at spara Dia til finaluna. Uppgávan fyrrapartin var at kvalifisera seg, og so skuldu allar kreftir leggjast

árunum vóru væl fleiri enn 500 næmingar á skúlanum, men undir ringastu kreppuárunum mátti skúlin spara rættiliga nógv. Úrslitið var, at næmingatalið minkaði og bíðilistin longdist. - Tað er serliga til

rakstrarútreiðslurnar og kyndir sostatt enn meiri uppundir føroyska búskapin. Drýggja íløgur og spara rakstur Edmund Joensen sigur, at var nøkur búskaparlig stýring í Føroyum, hevði tað almenna lagt dent