loyvi mær at ivast í, um partarnir eru greiðir yvir, hvussu stóran ampa ein arbeiðssteðgur er fyri útjaðarin í Føroyum. - Vóru partarnir greiðir yvir tað, høvdu teir neyvan lagt landið lamið á henda hátt fyri

Dúgvan er ikki í sigling í løtuni orsakað av tekniskum trupulleikum. Eitt slíkt verkfall rakar altíð útjaðarin meinast, men í so máta verða fleiri av hesum fólkunum ikki rakt av verkfallinum, tá talan er um

føroyska samfelagið enn einaferð skal setast í tómgongd, í øllum førum lutvíst, og serstakliga útjaðarin verður raktur. Vit, sum ikki eru beinleiðis partur av samráðingunum hava ikki tað neyðuga innlitið

í Suðuroynni við arbeiðsloysi og lækkandi fólkatali? "Nei tað er hann ikki. Trupulleikarnir sum útjaðarin hevur, ikki bert hjá okkum, men eisini í grannalondunum, eru nógv størri enn so. Nýggi Smyril ger

sama hátt sum tær frá fyrsta degi merkjast í útjaðaraøkjunum. Men sum sagt í fyrstu atløgu er tað útjaðarin, sum verður revsaður fyri eina ósemju, sum í roynd og veru er millum eitt fakfelag, sum hevur flestallar [...] Heildarmyndin av einum verkfalli ella einum arbeiðssteðgi á starvsmannaøkinum verður ósvitaliga, at útjaðarin, ið er púra ósekur og mestsum ikki partur í konfliktini, verður revsaður og gerst gísli hvørja einastu [...] er innan almennu fyrisitingina, tørvar Starvsmannafelagnum góðvild. Tað kann ikki góðtakast, at útjaðarin gerst gísli hvørja ferð. Uttan mun til, hvør av pørtunum nú einaferð er atvoldin til eina ómsemju

Arbeiðssteðgur og samferðsla Hetta hongur ikki saman longur! Jóannes Eidesgaard, løgmaður, sigur, at tað kann ikki góðtakast longur, at samferðslan verður løgd lamin av einum arbeiðssteðgi. Tí hevur h

heimastýrislógina, rendu Føroyar seg í eina sentraliseringartrongd av almennum fyritakssemi, sum allur útjaðarin síðani hevur kent sviðan av - og einamest Suðuroyggin. Jógvan við Keldu vísti á, at suðuroyingar

vanlukkulig og hetta kunnu vit ikki liva við. Á meginøkinum gongur alt sína vanligu gongd, men útjaðarin bløðir ferð eftir ferð og hetta er ikki at liva við, hvørki hjá vinnuni ella hjá privatfólki. Skipini

fólk og vinnu í útjaðaranum til gísla fyri fáa sín vilja ígjøgnum mótvegis einum fakfelag. Serliga útjaðarin bløðir fyri, at landsstýrismaðurin ikki megnar at samráða seg til eina semju, hóast mótparturin

samdust arbeiðarafeløgini um at lata strandfaraskipini sigla, tí vit mettu tað ikki vera rætt, at útjaðarin verður raktur so hart í mun til miðstaðarøkið. Hann sigur, at tað vóru limir í arbeiðarafeløgunum