Sam Boles stóð og hugdi at ræðslusligin og bebbaræddur. Hvussu svár í pínan var, og hvussu fast tað neit, fekk Anna Boles ikki eyguni av tí trampandi, hoppandi skepilsinum á pakhússkránanum og tí stóra,
saman um mangt og mikið, var tað sera kensluborið. Missurin av Milly neit fast, men missurin av Edith, dóttrini, og konuni, tað neit heilt øðrvísi. Men vit høvdu so mangt annað at tosa um. Tey mongu minnir
klæðini at passa mær so nøkurlunda. Tíni fittu ommubørn vóru øll sera góð við teg, og tú við tey. Tað neit ikki sørt, tá ið presturin fortaldi um tykkara ætlanir um, at nøkur teirra skuldu vitja teg um somu
lítla barn, ið mikið brekað var, mest gleði teimum vann og størstu signing bar. Og har, sum sorgin neit, og royndin var so svár, nú hoyrist takkarljóð, og skyggja gleðitár. Hetta er tað sum eg hoyri og
fyrikomandi. Og altíð til reiðar við einum smittandi smíli. Tá ið ringasta kreppan í nýggjari tíð neit føroyska samfelagnum fast fyrra partin av 90’unum, sang hann, at tað var ein glotti fyri framman.
brotsspark og Óli gult kort, og akkurát í teirri løtuni hevði liðskiparin tað ikki serliga gott. - Neit. Fyrst og fremst tí eg hevði givið teimum brotsspark, men eisini tí eg óttaðist, at dómarin skuldi
summarleikunum í Montreal ella á vetrarleikunum í Calgary eydnaðist tað Kanada at vinna OL-gull, og tað neit fast hjá tí stoltu norðuramerikonsku tjóðini. Tann 22 ára gamli, Alexandre Bilodeau gjørdist tí í
Mikines, sum sagt, tvey av systkjum sínum Jógvan Anton Meinhard, Doru og. pápan 1933 57 ára gamal. Hetta neit fast, eins sum hjá Edv Munch, sum missir mammuna bert fimm ára gamal. Átta ár seinni doyr systir hansara [...] teringi - lugnatuberklum. Tá var Edvard bert trettan ára gamal og hon bert fimtan ára gomul. Hetta neit fast, og helt hann lítið um, at pápin ikki kundi bjarga dóttur síni sum lækni. Og ikki gjørdist støðan
hann gávur Svárt tað er at missa teg, - ei vit skilja Harrans veg. Inn til okkum sorgin kom, - tað neit so fast í hjarta Alt var so óskiljandi, - hendan morgun svarta Lív mítt fór ein annan veg,- pápi mín
lá uppankrað á Havnarvág í langa tíð. Pápi helt hana trúliga við líka hvønn einasta dag - men tað neit fast at hansara skip skuldi liggja soleiðis, mitt í Havnini. Til endans mátti hann ásanna, at tíðin
