víst aftur. Hann varð ikki illa happaður, men hann hevði sjálvur so vánaligan atburð, at nógv illneitaðust inn á hann og tí gjørdu teir eldru dreingirnir seg inn á hann viðhvørt. Onkur annar hevði
seg um tíðina, faðir hansara fór á røktarheim, doyði og til barndómsheimið var lýst til sølu. Tað neit at hjartanum at hoyra, hvussu hørð henda tíðin hevði verið fyri hann. Hjálparloysi hansara í sambandi
hann gávur Svárt tað er at missa teg, - ei vit skilja Harrans veg. Inn til okkum sorgin kom, - tað neit so fast í hjarta Alt var so óskiljandi, - hendan morgun svarta Lív mítt fór ein annan veg,- pápi mín
Ternuryggi í Havn við vøkrum útsýni omaneftir og út á Nólsoyarfjørð. Birtha var honum holl, tá ið krabbin neit fast stutt eftir aldaskiftið og aftur nú ta drúgvu sjúkraleguna niðri. Tey góðu minnini runnu fram
fyrikomandi. Og altíð til reiðar við einum smittandi smíli. Tá ið ringasta kreppan í nýggjari tíð neit føroyska samfelagnum fast fyrra partin av 90’unum, sang hann, at tað var ein glotti fyri framman.
klæðini at passa mær so nøkurlunda. Tíni fittu ommubørn vóru øll sera góð við teg, og tú við tey. Tað neit ikki sørt, tá ið presturin fortaldi um tykkara ætlanir um, at nøkur teirra skuldu vitja teg um somu
lá uppankrað á Havnarvág í langa tíð. Pápi helt hana trúliga við líka hvønn einasta dag - men tað neit fast at hansara skip skuldi liggja soleiðis, mitt í Havnini. Til endans mátti hann ásanna, at tíðin
saman um mangt og mikið, var tað sera kensluborið. Missurin av Milly neit fast, men missurin av Edith, dóttrini, og konuni, tað neit heilt øðrvísi. Men vit høvdu so mangt annað at tosa um. Tey mongu minnir
Lina fekk at kenna nógva sorg, báðir synirnir doyðu ungir. Jón doyði í 1992 og Herálv í 1999. Hetta neit sera meint, men Baldvin hevur verið henni ein so framúrskarandi maður og stuðul. Hon kom tá saman
hasin har maðurin, sum var burturvístur av Fiskimannafelagnum! Brotsmaðurin! Øll tann almenna umrøðan neit forferdiliga fast. Hann var - og er - sera illa sjúkur, og hetta sálarliga trýstið gjørdi ikki støðuna
