settur er niður í vøllin. Men hvat ger tað? Úrslitið av nýtsluni verður tað sama. Maðurin á krossinum doyr. Og fyri tann skuld kann sigast, at ivaleyst hava rómverjar ikki gjørt sær ómak við krossum, tá teir

í skógin saman við sínum trimum brøðrum. Drottning Hildur gerst í øðini og gandar teir allar. Ein doyr ein brádligan deyða, tveir gerast ásttiknir í tveimum fuglum, sum teir verða dømdir at elta í allar

fylgt kjakinum upp, og vil heilt víst syrgt fyri, at kjakið um ein veruligan samfelagstrupulleika ikki doyr. Hey, eg haldi, at Elin Hentze hevur uppiborið heiðurin sum ársins føroyingur fyri hennara áhaldandi

sløknaði hansara lívsneysti brádliga. Men sum skrivað stendur í Jóhannusi: "hann livir, um hann so doyr." Hansara ljós livir í minnunum hjá øllum. Við honum er ein sonn bygdarmynd er farin. Niclas var góður

tá ið man tekur eina øks við og høggur minst 16 ferðir, má man skilja, at álopni maðurin allarhelst doyr. Tað var ikki teimum ákærdu fyri at takka, at tann álopni yvirlivdi, tí teir ákærdu steðgaðu bert

hvussu svangur hann er. Vit eru báðir bygdamenn í Havn, eysturoyingar í Havn og Óli fylgir væl við hvør doyr og hvør fyllur í okkara heimaoyggj. Óli setir lív aftur í andlátini í útvarpinum, tí tað eru so nógv

24-26: ”Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum: Fellur ikki hveitikornið í jørðina og doyr, tá er og verður tað einsamalt; men doyr tað, tá ber tað miklan ávøkst. Tann, sum elskar lív sítt, missir tað; og tann [...] hvussu sáðað verður til allar tíðir. Men ”fellur ikki hveitikornið í jørðina og doyr, tá er og verður tað einsamalt; men doyr tað, tá ber tað miklan ávøkst.” Hetta er orðið, sum ikki broytist, men er tann [...] í heimin? Vit vita ikki, hvar tey enda. Fellur ikki hveitikornið í jørðina og doyr, tá er og verður tað einsamalt. Men doyr tað, tá ber tað miklan ávøkst. Tað er kortini misjavnt, í hvønn mun vit kunnu

myndlistina hjá einsamøllum eldri, sum gerast einsamallari fyri hvønn dag, onkur av teirra javnlíkum doyr frá teimum. Eg sakni myndlistina í vertskapi, í hundasjúku, í sjalousi, í ótrúskapi, tá vekingarrørslurnar

Livialdurin á smittaðari sild broytist nógv, tá sildin hevur fingið sjúkuna. Ein stórur partur av sildini doyr av smittuni, sum smittar gjøgnum føðina. Tað ger, at íslendingar eru bangnir fyri, at sildastovnurin

Flestu fólk hava tørv á at vistast úti eisini, og tað er ikki serliga unniligt um hesi húsini. Nú doyr hetta málið burtur,spennandi verður at hoyra og síggja, hvørjum vit skulu øsast við í komandi viku