ognarleysu. Fyri at giftast kravdist ein hálv til ein mørk í jørð. Í eini samrøðu í 1977 umrøddi Heðin Brú skaldsøguna og lógina soleiðis: »?Men lívið lær? er skrivað út frá tí lóg sum bleiv gjøgnumførd [...] árinum í einari bóndabygd, og í mangar mátar er bókin eins nógv ein fólkalívsmynd sum ein skaldsøga. Heðin Brú nýtir høvi til at vísa tað gamla bóndasamfelagið fram, og tað er lesaranum fullkomiliga greitt, [...] »Men lívið lær« er longsta skaldsøgan hjá Heðini Brú og í mangar mátar tann mest stórætlaða. Hendingarnar í bókini eru beinleiðis heftar at teimum avleiðingum, sum lógin frá 1777 um bátsband og giftarmál

hugsan og hugburði, eru ógvisligar nú á døgum. Vit liva kanska í eini trúleysari tíð. Ella sum Heðin Brú tekur til: tíðin er køld og bráð. Hetta setur eisini føroysku tjóðini málslig krøv, okkara málfrøðingum

Í Mikladali eru nógvir stórir listamenn fostraðir, í Mykinesi, Nólsoy, Leirvík og høvundarnir Heðin Brú og Martin Joensen eru eisini av bygd. Ofta koma stórmennini úr smáum samfeløgunum. Menniskjan sum [...] palettina uttanfyri, eg kann bara hyggja út ígjøgnum vindeygað og mála tað eg síggi. Systkinabarn mítt Heðin Kambsdal, sum eg eri ógvuliga hugtikin av, brúkar Fuglafjørð sum pallett og hann dugir so ótrúliga

livað í eini tíð, har lagnan - mangan undir trongum korum - aldi fram eiginleikar, ið bóru uppi. Heðin Brú, sáli, hevur í yrking sínari »Fedranna Tala» lýst á ein einastandandi hátt, virðini ið verða borin

Heðini Brú, tí hon hóskar so avbera væl til mannin og høvið her í dag, tí hon viðger teir stóru eksistentiellu spurningarnar, hvat vit gera, meðan vit eru á lívi, hvat tað er at liva o.s.fr. Heðin Brú viðger [...] lærda letur tær tað dýra gullið og tann førning, sum tú hevur í viðføri longri fram á vegin, sum Heðin Brú tekur til í Fedranna talu. Og eingin veit betur enn tann, sum hevur arbeitt saman við hesum manni [...] lærumeistara. Tí haldi eg, at hann bæði er stoltur og fegin og kanska eitt sindur rørdur eisini. Heðin Brú sigur soleiðis í Fedranna talu: lívlát er ikki deyðin, lívlát er hetta at seta   førningin av sær

einfaldu arbeiðssamu mansmyndirnar minna um samsvarandi í báðum teimum seinastu skaldsøgunum eftir Heðin Brú, »Men lívið lær« og »Tað stóra takið«. Tann sama menningaroptimisman eyðkennir eisini fyri ein part

staðið í skuld til hann, bæði so og so, hevði okkara frælsa støða verið skerd«. Eg haldi ikki, at Heðin Brú hevur ætlað at skriva eina tipp topp bókmentaliga skaldsøgu. Umframt tað siðsøguliga og søuliga [...] hann var ungur. Allir hesir dreymar, droymdir av fólkum, sum nógv tá skírdu ørvitisfiskar, hevði Heðin Brú sæð verða gingnar út. Fyri honum var Durita ein sonn ímynd av tí besta í hansara tíð. Tey sum skiltu

skips. Veturin 1919-20 fór hann á Føroya fólkaháskúla (sæmbart K. Hoydal saman við bygdamanninum Heðin Brú), og samveran við lærarar skúlans, Rasmus og Símun, gjørdi honum stóran mun. Næmingarnir á háskúlanum

aftrat útróðrinum og skipsfiskiskapinum. Ætlanin var, at William Heinesen og Heðin Brú skuldu skriva annaðhvørt kapittul, men Heðin Brú hevði so nógv um at vera, at hann ikki setti penn á blað. Kortini var hann [...] enn mangur annar. Tá ið William Heinesen - einsamallur - hevði skrivað "Noatun", bjóðaði hann Heðini Brú at standa sum medhøvundur, men tað vildi hesin ikki. Helt seg ikki hava uppiborið tað. Sperdur bóndi [...] húskið fingu eina syndarliga lagnu. (Annars snýr "Tað stóra takið" hjá tí ætlaða medhøvundanum, Heðini Brú, seg nettupp um hetta umskiftið í føroyska samfelagnum). Drápsmaður í Nóatúnum Frásøgnin í "Noatun"

uppaftur meira ikki at átaka sær hesa ábyrgd. Tá hevur tú einki at flýggja uttan ta tómu tægu, sum Heðin Brú so væl lýsir týdningin av at røkja mentanararvin. At enda skal eg landsstýrisins vegna bera fram