ballast í serstakan hálm. Í Vágs kirkju er ein doypifuntur. Hann er har, hóast fólk kanska ikki geva sær far um hann. Úr Mikladali er hann komin. Og høgdur er hann úr góðum gróti. Soleiðis var Jóhannis. Ein

deyðsboðini um, at Karl Anton var farin. Hóast hann stríddist við heilsuna, so góvu vit okkum ikki far um hetta, tí Karl Anton var so spill livandi og útynti sítt verk við fullum huga og eini megi og ó [...] teimum ungu í tónleikaumhvørvinum í Havn. Tað er altíð syrgiligt at skula siga einum av okkara endaliga far­væl, og enn meira syrgiligt er tað, tá hann er í bestu árum og hevur halgað mesta av sínum lívi fyri

1985, høvdu mørkini, sum Lisbeth flutti, nógv størri týdning, enn tey flestu í dag munnu geva sær far um. Lisbeth sjálv sólaði sær tó ikki í heitinum “hin fyrsta”. Tí hon visti væl, at tað als ikki einans

Joen Poulsen, abbabeiggi mín, hevur yrkt. Og hann eiga vit øll at taka at hjartanum. Jesus Kristus! Far ei frá mær! So eg biði nátt og dag. Jesus, bróðir! Ver tú hjá mær! leið meg heim mín síðsta dag. Friður

summarferia, har altíð okkurt var á vási. Jú Martin, vit fara altíð at fegnast um, at tú hevur verið til. Far í friði, góði vinur. Takk fyri títt trúfesti og hjálpsemi. Góða Verna, Amanda, Jónberg, foreldur og

synges og tales så ofte om mor Javel hun fortjener hvert eneste ord Om far man så ofte ei sjunget jo har Så derfor en vise jeg sjunger om far. Tað er við stórari sorg at eg havi tikið pennin í hond og vil skriva

komin. Eg haldi at abbabeiggi mín yrkti eitt so vakurt og sigandi ørindi í einum sangi. Jesus Kristus far ei frá mær! So eg biði nátt og dag. Jesus, bróðir! ver tú hjá mær! Leið meg heim mín síðsta dag. Guds

det ingen kender, tappert du din smerte bar. Smilte blidt til dine venner, før du gik til Himlens Far. Hvíl í friði. Dóttir tín Poula við familju

honum væl tónleik og sang og tað mátti vera í prestagarðinum, at vit fyrstu ferð hoyrdu og góvu okkum far um klassiskan tónleik. Torkil og Inga mostir vóru so góð við okkum børn. Ikki sørt, at vit vórðu forkelaðar

siga um Zachariu og hennara lokna verk, at hon gjørdi tað samvitskufult, tignarliga og dygdargott,: “Far inn til gleði Harra tíns og nýt friðin, tú trúgvi og góði tænari, tað hevur tú uppiborið!” Ærað veri