gevandi samband við síni børn og ommu-og abbabørn. Hon vísir á, at ofta verður sagt við børnini “...far út og spæl...”, men veruleikin er, at tað eru nógv børn, sum ikki vita, hvat tey skulu spæla, tá tey

framleiðari ikki veit, ella ikki vil taka reinførið í álvara, men heldur, “at tað kann neyvan vera so farligt”. - Eisini listeria er væl kend og vanlig í Føroyum, og leggja eitt nú fiskiíðnaðurin og bøndur stóra

ikki sitandi landsstýri tímir ella torir at taka spurningin upp, so vóna vit at onnur, sum geva sær far um føroysku náttúruna, minnast hetta, tá ið valið kemur.

hóskar eisini væl til rákið í samfelagnum. Happing er nógv samansettari enn vit áður hava gjørt okkum far um; tað vísir kanningin eisini, tá ið spurt verður nærri inn til, hvussu, hví, hvar, hvør og so framvegis

litríkum vestum, sum alt árið og í øllum veðri gera býin reinan og nossligan, uttan at nakar gevur sær far um teir. Øll hesi tannhjulini í tí stóra maskinarínum, sum vit rópa vælferðarsamfelagið. - Og detta

honum á hjarta, sum hvørki eru børn ella vaksin, men liggja harímillum. - Vit geva okkum als ikki far um, hvussu hættislig støðan er. Vit eiga at gera nógv meira fyri tey 14 til 18 ára gomlu, geva teimum

í langar tíðir - og líkasum heilsaði Jákupi, nú hann á sístu ferð síni út í Grøv segði Klaksvíkini far­væl. – Kom at kenna Jákup í sjeytiárunum, tá vit plagdu at møtast til ymiskar fiski­vinnufundir í Havn

ella kanska býurin eigur teir. Teir eru ein býlingsmynd. Teir lógu á bilplássinum og góvu sær ikki far um øll fólkini, hagar komu at síggja gomlu steinarnar. Gamlir steinar eru tað einasta, øll heimsins

at øll sum eru skikka skuldu sleppa inn á miðnám. Men vit hava ikki í nóg stóran mun givið okkum far um hvussu tilgongdin hevur verið til yrkisútbúgvingarnar. Hyggja vit at tølunum, so síggja vit at talið

at øll sum eru skikka skuldu sleppa inn á miðnám. Men vit hava ikki í nóg stóran mun givið okkum far um hvussu tilgongdin hevur verið til yrkisútbúgvingarnar. Hyggja vit at tølunum, so síggja vit at talið