upp eftir næstan óendaligu langu strondini og djúpu firðunum í Noregi. Sjálvur havi eg eisini ein vinmann í Båtsfjørðinum heilt har norðuri í landinum. Sjúrður Jacobsen vísir á, at har norðuri eru skipanir

seg vera týskan oberstloytnant, og tað eydnaðist honum at fáa SS-yvirmannin Ulrich von Ortel til vinmann. Von Ortel visti um "Operasjón Longdarlop", og eitt kvøldið hevði hann drukkið í meira lagi og greiddi

Ferðsla: Mikudagin í farnu viku fór Kári Hentze eftir soninum Heina, sum var og spældi við ein vinmann, sum so mangan áður. Á veg til hús koyrdi hann eftir Vegnum Langa, sum so mangan áður. Men so steðgar

Annað er at fáa øll hesi hugskotini at hóska saman og fest á blað í eini tekning. Tað fekk hann ein vinmann at gera, soleiðis at húsini fara at teljast millum tey snotiligastu, tá tey einaferð verða liðug

gerandisdegi. Ein ikki so lítil partur. Eg eri fegin um at hava lært teg at kent, at hava havt teg sum vinmann. Frá í fyrstuni at vera stjórin, so gekk skjótt tann vegin, at tú eisini gjørdist vinur. Ein rættur

tað sum tekin um, at tað riggar, sum eg geri. Í 1996, tá eg kom heim til Føroya, ringdi eg til ein vinmann hjá mær og segði: Veist tú hvat, nú fari eg at blíva kendur. ? So tók eg yrkingasavnið hjá mær undir

fjølmiðlasið, at Johnny involverar seg so nógv í eitt mál, sum hevur so stóran týdning fyri besta vinmann hansara. Sí kapitul 2 í leiðreglunum um góðan fjølmiðlasið: 2. Integritetur og ábyrgd 2.1 Tað áliggur

Fyri einum góðum ári síðan boygdi eg meg og bað ein vinmann hjálpa mær at sleppa á Facebook. Áh, tað er so lætt, segði hann og flenti at míni tøkniligu trilvan. Fimm minuttir seinni var eg endaður millum

John. Ikki er lætt at fáa vinfólk hjá einum menniskja, sum er bundið at sita heima. Hann hevur ein vinmann, sum er eitt sindur spastiskur. Hann hevur koyrikort og kemur onkuntið eftir John og tekur hann við

ætlan í skjáttuni beint nú, eldsál sum hann er. At enda ein stuttlig søga, sum eg havi hoyrt ein vinmann siga frá: Ein maður, sum vit her av diskretum grundum kalla “Tann Royali”, hevði eitthvørt ófor­loyst