Heilir fýra prestar stóðu fyri altarborðinum. Snilt, snilt, sum maðurin segði, og eg ivist ikki í at syndir okkara eins væl eru okkum fyrigivnar við intinktion, sum um vit fingu blóð og likam hvørt fyri seg

fara akandi og biddandi á knøðunum til Danmarkar at fáa fíggjarliga fyrigeving fyri egnar syndir. (Hvørjar syndir? HM). * O.s.fr. Í greinini hjá UA fáa vit at vita, hvussu tað eydnaðist at stýra landskassanum

vælvild yvir fyri Psykiatriska deplinum, og kanska royna teir eisini at bøta um farna misrøkt og aðrar syndir. Samstundis er góð og tiltrongd menning byrjað og farin fram á psykiatrisku deild. Psykiatriska

gangs onkusvegna. Men her loypir ketan knappliga av, tí tað, teir í mestan mun umrøða, eru gamlar syndir. Syndir ið ikki skulu strikast ella fyrigevast, men í staðin prentast inn í heysin á unga ættarliðnum

inn í hendan heim fyri síðan at lata seg negla til krossin, sum tað fullkomna offurið fyri okkara syndir. Og at hvør tann, sum hevur tikið í móti Jesusi sum sínum frelsara, hevur fingið ævigt lív í himli

ævigu, villleiðandi læruni, og hon ljóðar so í Jesu navni, hóast hon er ikki kristi læra: »Hann bar syndir okkara og tók tað straff, ið vit høvdu uppiborið at fáa, uppá seg, og við sárum hansara eru vit grødd [...] men eg fái sama svar. Einaferð frelstur, altíð frelstur. Vit eru syndfrí og rein. Hann bar várar syndir og straffina tók Hann á seg. Og eg kann bert vitna hettar: Hettar er tann dulda læran innan allar

er væl komin at rinda sína møði og hoyra gleðiboðskapin um Jesus. Sonur Guðs doyði fyri heimsins syndir, og hin einstaki eigur í frelsara heimsins ein góðan vin og bróður. Jørðin er góð, og kirkjan má

er væl komin at rinda sína møði og hoyra gleðiboðskapin um Jesus. Sonur Guðs doyði fyri heimsins syndir, og hin einstaki eigur í frelsara heimsins ein góðan vin og bróður. Jørðin er góð, og kirkjan má

Hinir illu andar trúgva tað við – og skelva!” 2,19. Tað er sostatt umráðandi at koma til Jesus og fáa syndir sínar avtváaðar í Kristi blóði, hann er millummaður millum Gud og okkum, tað er eingin vegur til [...] Korintbrævi 5. kapitli soleiðis: “Tí í Kristusi samdi Gud heimin við Seg sjálvan og tilroknar teimum ikki syndir teirra, og Hann hevur lagt niður í okkum orð sáttarinnar. Vit eru tá sendiboð í stað Kristusar, sum

her-og-nú ynski, men beint eftir hetta koma ævigu virðini til sjóndar við bønini um at fyrigeva okkum syndir okkara. Ævigu og tímiligu virðini fylgjast støðugt, hóast vit bert kunnu luta egnar royndir um tað