Jú, Sjúrður Skaale hevur ofta fingið okkum at spenna smílibondini. Og tað gjørdi hann so sanniliga eisini í Degi og Viku mánakvølið, tá hann vissaði Føroya fólk um, hvussu stórur javnaðarmaður
og vilja geva einum turrum boðskapi flog. Tað var ikki okkara ætlan at bjóða enskum orði inn til okkara at vera, men bert at brúka eitt alkent orð, júst sum tá vit bjóða Clinton at røða okkara millum
Tað serstaka við føroyska landslagnum eru óiva litirnir, sum broytast alt eftir árstíðini. Grønt/okker, violett/grátt og so havið, sum bindur allar árstíðirnar saman og serstaka milda gráa ljósið, sum
bar við sær, at hesar orðingar enn sita so rimmar fastar hjá okkum. Eitt nú plagdi hann at siga, at “fingið” hevði fingið ð. Hann lærdi okkum eisini um munin á “vegur” og “veður”, sum jú úttalast eins [...] tók hann eisini atlit at. Tá plagdi hann mangan at geva okkum “farvæl-spurningar”, har hann setti okkum øllum spurningar av ymiskum slag. Svaraðu vit rætt, sluppu vit at fara heim. Glað vóru vit. F
og fróðskapur fyllir nógv, men lat okkum hyggja eitt sindur nærri at, hvat gransking í skúlaítrótti í veruleikanum er, og hvussu hon kann gagna okkum sum samfelag Í mínum virki sum u [...] kunnu flest okkara semjast um, at hetta er ein skilagóður háttur at menna eitt fakøki, og tryggja okkum at rørslufakið bæði er hóskandi læring og fríløta. Eitt veruligt dømi við FIT FIRST rørsluløtum [...] tað. Men vit hava úrslit, sum vit kunnu granska, heldur enn at gita. Í stuttum vísa úrslitini hjá okkum, at næmingarnir fluttu seg ómetaliga nógv í mun til hvussu nógv teir orkaðu og megnaðu kropsliga
málsøkini, vit yvirtaka. Sjálvandi gjalda vit rokningina, tá vit taka ábyrgdina á okkum. Tað er kjarnan í okkara sambandspolitikki.« Ergo: Tá vit hava yvirtikið øll tey 15 málsøkini,
og at politiska skipanin eigur heldur at fáast við veruligan politikk, sum kann tryggja okkum vælferðina. Treyðugt so verða slík sjónarmið havd á lofti. Men tað skerst ikki burt, at júst [...] at fara úr flokkinum. Tjóðveldi og tingfólk annars mugu nú taka støðu til, um vit vilja flyta okkum í stjórnarmálum – ella varðveita naggatódnina. Tey, sum seinast atkvøddu um fullveldi, eru
hevur tað kortini ikki riggað. Vit kundu ímyndað okkum, at tá hesi flokkar endiliga høvdu meirilutan, so tóku teir av. Men har kom altíð okkurt annað í vegin. Møguleikin var í 1946, undir
, sum fóru burturúr. Hvussu verður til næstu samráðingar er kanska óvist, men okkurt bendi á, at í hvussu so er okkurt av feløgunum ætlaði sær burturúr. Í øllum førum vóru tað bara pedagogarnir
kollvelting. Ikki minst tá hugsað verður um, hvussu nýggjar orðabøkur á føroyskum eru. Nógv okkara høvdu bara donsk-føroysku og føroysk-donsku orðabókina. Til øll hini málini máttu vit umvegis [...] bjargaðu okkum málið við hepnu stavsetingini hjá V. U. Hammershaimb. Men tær eldsálir, sum í okkara tíð hava gjørt orðabøkur, hava sanniliga stórt rós og stóra virðing uppiborið. Hetta er
