stjórnin ætlaði at taka undirgrundina aftur frá føroyingum stutt eftir, at hon varð komin á føroyskar hendur. Hetta hevur verið frammi áður, men tað er greitt, at hetta er gott ?stoff? nú beint undan samráðingunum

buktina og báðar endar. Hetta er nakað, sum javnaðarflokkurin má gera alt fyri at forða. Hvat enn hendur, so fer tíðin at vísa, at tað var skeivt at útihýsa einum av vinnarunum á valinum, tí flokkinum,

eina nýggja øld uttan at kollveltandi stig verða tikin frá degi til dags - ella at eingin broyting hendur í heila tikið. Vit mugu gera upp við okkum sjálvi, hvørji vit eru, hvat vit eru og hvussu vit skulu

Bretlands ella europeiska meginlandið at virka. HETTA tilfeingið ? hesin fiskur ? mugu føroyskar hendur virka. Tað eru ikki bara hesi flakafólk, sum fáa ágóðan, tí hetta arbeiðið og henda virðisøkingin

givið frá sær, hin mest djúphugsaði lærdómur, ið nakar hugi er komin við, listin, ið tær kringastu hendur hava virkað, ávirkanin, ið er framd av teimum máttmiklastu stjórnarum, alt hetta er einki uttan hin

øllum at týða rætt at nokta Sverra Ólason at fiska í norskum sjógvi; tí tá trolarin kom á føroyskar hendur áttu íslendarar framvegis 49 prosent av skipinum og beint eftir at norðmenn høvdu avvíst trolaranum

á landi hann ger ei meir fortre. Tá Óli var valdur vit hoyrdu ein stavn, nú kann eg saktans sita hendur í favn, á løgtingi Føroya vit hoyrdu hansar rødd, eg lortaspann nú sendi yvir tykkar høvd. Tey alment [...] hoyra frá teimum ei meira eitt kis. Men Óli Breckmann tann frálíki stavn? hann situr á danatingi hendur í favn. Niðurlag: Óli, Óli Breckmann framtíðar ljósa hop. Sólvit     

Foreldrini tordu sjálvsagt ikki at lata sonin fara so langa leið. Tá í tíðini var torført at fáa hendur á oljumáling og litum, og abbi Vígdis legði t.d. tapetrestir og blómur á blot, sum hann brúkti at

áhugaverd. Tað var Sofía Hansen, sum í 1890 fór til Noregs at læra til fotograf. Hon hevði fingið hendur á einum myndatólið úr Englandi. Tá ið hon kom heim at ferðast, tók hon myndir av landsskapi og fólki

kreftir verða nýttar í framhaldandi sjálvstýrisarbeiðinum. Vert er at minnast, at tað krevjast fleiri hendur til at byggja upp, enn tað krevjast at ríva niður Hoyvík 09.07.98 Jóanes N. Dalsgaard stjórnmálafrøðingur