flagsa. Skjótt seglið er pettað og mastur av og stýrið frá; hart brakandi bátur fer undir kav – stór neyð er á Hvør maður krossin brátt fyri sær ristur, suffar farvæl til konu og systur til børn og foreldur [...] er sorlað, øll manningin deyð; havaldan sterka man sprekini stikla, háðandi stormur sær fiskarans neyð. Mamman hon misti sær sonin tann unga, hvør veitti ugga í seinastu stund? Hvør mundi turka tann sveitta

fíggindan, sum drepur tilvildarlig fólk. Samstundis streyma flóttafólk henda veg úr Miðeystri. Fólk í neyð. Fólk við sama fígginda, sum vit. Hvat gera vit? Girða vit okkum inni við okkara góðu skipanum og

og Peru, eitt kon­servativt land viðvíkjandi rætt­indum hjá samkyndum. Í tí sambandi koma nógvar ó­neyð­ugar tvístøður undan kavi, tá ið fráferðin er mót­vegis Føroyum. – Skal eg skriva, at eg eri støk

familjuna har heima. Tað er so frustrerandi fyri meg, at eg havi ikki orð fyri tí. Tær hava verið í neyð, og tær hava ikki sjálvar valt sína lívsleið. Men nærum einki verður gjørt fyri at hjálpa teimum.

og út­levera telefonnummarið til til­feldigar damur, blíva vit trú­liga lukkulig og frí — frí frá neyð og vónloysi. Sosialisman stóð fyri nóg mikið av øllum fyri øll. Hon prædikaði ikki sparsemi og trot

ið alt kemur til alt, so er tað bara tú, sum hevur ábyrgdina, og um tú skalt halda til hetta, so er neyð­ugt, at tú og tey, sum tú arbeiðir fyri og saman við, eru fullgreið yvir, hvør støðan er, og hvat

einum 25 ára langum tilknýti til stovnin, ið hevur gingið á odda at veitt verju og hjálp til kvinnur í neyð. Fyri mong fólk er fráfarandi leiðarin og Kvinnuhúsið eisini óloysiliga tengd saman. Tað er kanska

stóru lurtarafjøldina, og stundum var undirtøkan so stór, at Elis og starvsfelagarnir næstan komu í neyð av henni – eitt nú av óteljandi brøvum til lurtarasendingar í Útvarpinum. Elis er mest kendur sum

Okkara ábyrgd, sum samfelag og einstaklingar, er at vísa næstakærleika og stuðla teimum, sum líða neyð.   ***   Veðurlagsbroytingar hava við sær, at jørðin gerst heitari, og fleiri strandalond og oygg

- Eg fái altíð illgruna, tá ið onkur bjóðar sær til at bjarga mær, hóast eg ikki eri í neyð! Jákup Petersen, yvirlækni á Klaksvíkar Sjúkrahúsi er speiskur, tá ið hann skal siga sína hugsan um ætlanina