tí hon hevði nakað uppá hjarta. Pláss fyri tí ófullkomna - Tað er okkurt ótrúliga løgið í, at ein fløga verður hildin at vera djørv og sermerkt, tí hon hevur nakað uppá hjarta. Onkusvegna má tað vera tekin

skálirnar til kaviar høvdu sítt egna sermerkta snið, sum tú bara sá á hesi matstovuni Við piprandi hjarta Kommandanten varð fyribils verandi við dreymin. Í staðin kom Leif í læru hjá einum fronskum kokki [...] var okkara umdømið oyðilagt við brestin. Trýstið var øgiligt, og eg fór til arbeiðis við piprandi hjarta hvønn dag. Enn tann dag í dag fái eg ilt í búkin, tá eg nærkist gøtuni, har Kommandanten liggur.

learned in school«! Eg tveitti Twixið á gólv, tendraði eina sigarett, og skrálaði av øllum mínum hjarta ? innantanna ? »ja, for ólukkan«. Skúlin var nakað lort, og eg var ov ungur til at hava eitt lív [...] saman á ein slíkan hátt. Men sigast skal, at har tónleikur altíð hevur førkað meg, tosað við mítt hjarta og mínar kenslur, hevur skúlin heldur tókt mær at verið ein staður, har tú fært ein lista við upplýsingum

samfelagnum. Málið er hjartaslátturin í samfelagnum. Alt annað rennur úr tí. Tað liggur mær eisini á hjarta at takka tykkum í Løkshøll. Tit eru ein sonn drívmegi í føroyska mentanarlívinum. Her eru regluliga [...] bæði móðurmálini út. Fitta søgan um lívsleiðina skrivar nú søgu. Og vit eru mong, sum eru tær av hjarta takksom fyri at tú kastaði allan tín kærleika á okkara land og hevur gjørt so stóran mun í mál og

land mítt lítið, so er verðin stór, og veking elva havsins løg og sangir, ein rødd av høvunum at hjarta fór, gav míni stóru langtan sterkar veingir” - Karstin Hoydal Langt uppi í Atlantshavi liggja átjan

er tann sama, sum hjá nógvum øðrum útlendingum, sum eru komnir higar. - Ein føroyingur stjól mítt hjarta og fekk meg at flyta til hettar landið. Og frá tí at eg steig fótin á land her fyrstu ferð, stjól

til at taka nøkur orðaskifti og nakrar dystir um álvarsmál, sum fólk veruliga hava á sínum fakliga hjarta, ja í sínum samleika, áðrenn so týðandi avgerð verður tikin sum at seta í verk nýggjan bygnað á

bæði støðini hava besta útbúnað. Býurin sleppur undan allari gjøgnumferðsluni til avskipan í býarins hjarta, og tey, sum eiga stóran part av innflutninginum, eitt nú sølumiðstøðir, handlar, heilsølur og bilsølur

ið eru verri fyri enn vit. Men tann, ið hevur góðs heimsins - og sær bróður sín líða neyð og letur hjarta sítt aftur fyri honum - hvussu kann kærleiki Guds verða verandi í honum! [1. Joh; 3,17] Hann svaraði

fái aftur. Men eg vóni, at eg ein dag skal síggja og vera saman við tær og pabba, soleiðis at mítt hjarta aftur verður heilt. Góði beiggi, eg hopi at tú hevur tað gott har tú nú ert, og sær til okkum øll