frítt og skræða familjur sundur. Lógir eru týdningarmiklar. Týdningarmiklari enn nógv hava givið sær far um. Tær leggja grundvøllin í samfelagnum og prega rættsfatanina hjá fólki og harvið eisini atferðina
tilvitanin hjá dønum um kreppuna er størri, enn bæði Løkke Rasmussen og Thorning-Schmidt hava givið sær far um. Danir eru til reiðar at løna tí leiðara, sum ógvuliga beinleiðis greiðir frá um stóru avbjóðingarnar
um einstøku verkini. Fínt handverk Hetta merkti millum annað, at tú kanska fyri fyrstu ferð gav tær far um listafólk, sum annars ofta hava verið við á framsýningini fyrr. Ein av hesum var Anni Haraldsen [...] sett mynd á eina røð av eyðkennum við Klaksvíkini, sum eru so vanlig, at fólk í býnum neyvan geva sær far um tey longur. Men við at blanda hesi eyðkenni í ein posa, rista hann væl og stroya tey út yvir løriftið
gera okkurt, so tað ikki verður bert eitt gapandi tómt rúm við ongum í. Tá er tað vandamikið og farligt. Tá er einki at lyfta, tá hava vit einki at flýggja uttan ta tómu tægu. Nei, at lyfta og lætta gevur
tórbjørn jacobsen Havi ongantíð verið inni á dekkinum á Kap Farvel, men harfyri havi eg verið so undirdýktur í informatiónum um hendan fyrsta hekkutrolaran í skipsfiskiflotanum, at eg eri rímiliga [...] Thulesen, Eivind Niclasen o.a. Birgir er klaksvíkingur. Tó býr hann í Vestmanna, og ivaleyst fyllir Kap Farvel, fyrsti hekkutrolarin í landinum, so mikið nógv í hugaheiminum, serliga hjá vestmenningum, at hann [...] Nostalgiin brúsar upp undir skallabeinini, táið tú sært bíløtini frá eini tíð, sum eftirhondini er farin at tykjast nakað fjar. Vantandi verða teir ikki so fáir, sum ímillum jólanna, fara at stytta sær
balladur: "I Let Love In", "West Country Girl", "People Ain´t No Good", "Sad Waters", "Love Letter" og "Far From Me" - hetta eru kærleikssangir, ið byrja har sum: "gátufulli longsulin í sálini, og í kensluni [...] frá 1997, ið skapti virðing fyri Cave sum listamanni. Her vóru vakrir sangir sum "Lime Tree Arbor", "Far from me" og "People Ain´t No Good". Eini tvey ár eftir hetta gjørdi hann eina serliga útgávu av hesum
stuttligar, og ovfarakæti er á høvundinum, tá ið hann ger deyðar lutir livandi: "En lappet dyne kom farende, grebet af det almindelige tingenes afsind, den teede sig som et bæst og strakte en gammel sømand [...] sjógv, men Marselius hevur lisið hana, og søgan endar: "Den brændte mig endnu i sjælen, sødt og farligt, et stille tærende bål af gru og hunger og uigendrivelig dyb forelskelse". Sum ikki einaferð í s
ónevnd kelda í fronsku løgregluni, at handil við smábørnum er meiri vanligur, enn tey flestu geva sær far um. Sum dømi nevnir keldan, at fyri stuttum royndi ein mamma at selja sítt egna barn norðan fyri Lisboa
upp á nervarnar. Hon hevur fingið ein "hestakur" fyri og annan eftir og verður bara verri og verri. Far upp á loftið við myndini. Tveit hana har so langt út undir væðingina sum til ber. Hetta segði hann
mongum var, tá feigdin gjørdi um seg, og boð var eftir tær. Í silvitni tú sigldi og gleddist um títt far, eitt summarkvøld so vakurt út hugurin teg bar, tað ongan mundi vara – tú bar ei boð í bý – so eru
