spara pening við hesum mátanum – enn ein fólkaflokksfidus, tær eru nú eftirhondini ikki so fáar. Eg fari at heita á handverkarafeløgini, arbeiðarafeløgini og verkafólk um at standa saman í hesum álvarsmáli

morgunin. At hava heilsuna og kunna seta seg við morgunmatarborðið at tosa um leyst og fast, áðrenn eg fari at ganga túr, sigur Jákup Frants. ##med7## ##med8## ##med9## ##med10## ##med11## ##med12## ##med13##

koma í ein urtagarð, sum nevnist Getsemane; tá sigur hann við lærusveinarnar: Setist her, meðan eg fari burtur haðar og haldi bøn. Og hann tók við sær Pætur, Jákup og Jóhannes, og hann gjørdist syrgin og

doyr eisini hann. Eftir situr Høgni við tveimum smábørnum. Niðursetufólkini hava stríðst. Vit kundu fari í hesa søgu og tikið onnur dømi um, hvussu hørð lagnan kann verða. Lat hetta liggja. Lesið hesa bók

framanundan spádda favorittin. Hóast 5-3 kanska tykist sum ein tryggur sigur, kundi steypið saktans fari báðar vegir. Eftir dystin segði víðagitna ungarska kvinnan, at hon seinastu tvey talvini var ov nógv

og nú er helst bara ein spurningur um tíð, til Føroyar aftur fáa ein nýggjan IM-ara. Samanumtikið fari eg at siga, at vit hava helst ikki telvað móti so nógvum sterkum liðum sum hesaferð. Men tað er komin

nýtast til? Skal tað kreera mær eina mynd, sum svarar til ta dreymatilveru, sum eg ynski mær? So fari eg kanska at elska tað, í hvussu so er, líka til eg skilji, at tað hevur hildið meg fyri gjøldur. [...] dagsins viðurskiftum so nær veruleikanum og so litleyst sum tilber. Tá kann vera, at eg við hvørt fari at hata tað, men eg fái so høvi til sjálv at taka dagar ímillum møguleikarnar. Ella skal tað bara

Talfrælsi Fólk kunnu sjálvandi brúka tey tøl, sum tey hava hug til. Neyvan fari eg heim til Havnar at rópa á B36 (tríatiseks), og eg fari heldur ikki at biðja onnur gera tað; men vil onkur tað, so er tað eisini

steðga upp, er týdningarmesta politiska avbjóðingin í løtuni. Vit tosa um okkara búskaparligu framtíð. Fari tí inniliga at heita á løgmann um at taka stig til eina breiða politiska viðgerð av málinum sum skjótast

Barths helt katólski professarin, Hans King eina talu. Hann endaði talu sína við hesum orðum, sum eg fari at loyva mær at endurgeva. Hann segði: »Fyri nógvum árum síðan tosaðu vit báðir um pávan og pætur [...] gerningum, við øllum dogmatikkbólkum mínum í einum leypi á rygginum ? tá høvdu einglarnir flent. Og eg fari heldur ikki at siga, at tað kortini var væl meint, at eg var í góðari trúgv. Men bara hetta eina havi [...] øll kristin eru samd um, og tað er okkara vón, at Karl Barth frá Gudi fekk tað, sum hann bað um«. So fari eg at ynskja fólkinum her hjartaliga til lukku við degnum, nú kirkja tykkara fyllir 160 ár. Í 160