fyrimyndin. Somuleiðis gjørdist maðurin fíggjarligi motorurin, meðan kvinnan bleiv kensluliga kjarnin í nýggju kjarnufamiljuni. Soleiðis komu eisini nýggjar siðvenjur, sum nýggja kjarnufamiljan
tí veruleika, sum gav henni íblástur. Leingi vóru tað livandi, náttúruskaptir formar, sum vóru kjarnin: tað kundi vera eitt fræ, ein reivvera, eitt lindýr. Í fyrstani vóru lutirnir stillir, seinni meira
krabbamein. Hann ger sær tankar um, hvussu ein skal liva lívið og læra at verða lívslistafólk. Hetta er kjarnin í sjónleikinum Oskar og ljósareyða kvinnan, sum verður spældur í Norðurlandahúsinum leygarkvøldið
av ovastu rók í Tórshavnar kommunu, at ein ætlan skal gerast fyri skúlarnar tey næstu 30 árini. Kjarnin í hesum skal verða ein nýggjur Vesturskúli, sum Venjingarskúlin og Kommunuskúlin skulu savnast í
útgávum og við góðari og neyvari almennari kunning. Hetta styrkir alt um granskingina og vitanina. Kjarnin í allari gransking er nettup áhaldandi at undrast, ivast, venda, snara og seta spurningar og aftur
støðuna, føroyska samfelagið longu er í viðvíkjandi fólkafráflyting, til eina vanlukku. Tí stóri kjarnin í okkara hópi er kvinnur í burðarførum aldri. Og júst hesin bólkurin er størsti vandabólkurin í skeivu
skulu sjálvi ráða fyri, nær tey fara í song og nær, tey vilja sleppa upp aftur um morgunin. Tað er kjarnin í eini eldralóg, sum Annika Olsen fer at leggja fyri Løgtingið nú í heyst. Í sambandi við at eldraøkið
meg, sigur skaldið um lívið, landið og havið. Hetta stutta bil, okkum unnist, er tað fólkið, ið er kjarnin og okkara týdningarmesta tilfeingi. At styrkjast við at gerast fleiri og at trívast her ? tað er
meg, sigur skaldið um lívið, landið og havið. Hetta stutta bil, okkum unnist, er tað fólkið, ið er kjarnin og okkara týdningarmesta tilfeingi. At styrkjast við at gerast fleiri og at trívast her ‒ tað er
og lesandi, sum enn ikki hava tikið støðu, um at síggja Føroyar sum ein sjálvsagdan møguleika. - Kjarnin í átakinum verður ein miðvís skráseting av útisetum, soleiðis at vit, fyri tað fyrsta, kenna teirra
