---------------- Meg Frelsarin tók í sín favn barni mítt, og leiddi meg fram mína leið. Nú út tú skalt fara eg veit tað so væl. Hann leiðir, Hann svíkir teg ei. Kom boygg vára knø fyri Honum mítt barn

so komst tú heim at vitja meg kortini. Eg minnist mangar góðar løtur, sum tú vart hjá mær, og takk skalt tú hava fyri tað. So bleivst tú sjúk sjálv, góða, men tú vart so tolin. Sjálvt um tú ikki fekk gjørt

Nú eru jólini við at vera í nánd og ringt er at skilja pápi, at tú ikki skalt vera ímillum okkum í ár, nú vit koma heim at halda jól. Tað er ikki ein dagur, hvar tú ikki ert í mínum tonkum. Tú hevur og

og eg skuldi verða eitt sindur blíður fór so yvir at tosa við henda nýggja floksfelaga og spurdi "skalt tú byrja í okkara flokki?, og tú svaraði við tíni "spydiheit", nei eg skal byrja í tykkara flokki

at vita, at tú hevur fingið frið, ert sloppin heim til pápa, sum tú longdist eftir, og at tú ikki skalt stríðast meira. Takk fyri alt mamma, og hvíl í friði. Sóleyð

mær á lívsins leið. Meðan tú enn livir vil eg veita hesa hjartans heitu tøkk til tín, og av sonnum skalt tú altíð eita heimsins besta mamma, mamma mín.

og komu forbí at heilsa uppá, bæði á Ríkissjúkrahúsinum, og á Hotel Tórshavn. Men góða mamma, eitt skalt tú vita. At teg, hugsaði hann nógv um, og ikki minst síni kæru børn. Tað var ongin dagur ið fór forbí

sjúkari, orkaði tú ikki upp so tílja longur, men tú vakti meg altíð allíkavæl við at rópa: Didda skalt tú ikki upp nú?" og so var tað eg sum gjørdi tær morgunmat. Ella viss tú vart innlagdur ja so ringdi [...] ommusa kærleika hevði eg ongantíð verði komin so langt sum eg eri. Tú trúði altíð uppá meg og tað skalt tú hava takk fyri. Eg eri glað fyri at tú hevur fingið tín frið. Vit síggjast. Heilsan Didda :*

gerandisdag og skúlagongd var dagin eftir, ja so var fyrsti spurningur: Ert tú ikki farin í song? Skalt tú ikki í skúla í morgin? Seinni fann eg eisini út av, hví omma altíð visti, nær eg hevði verið niðri

Tú og babba fingu góð prát ta síðstu tíðina, og tað síðsta hann segði ”tú ert ein kempari, og tú skalt nokk klára teg væl”. Vit eru so stolt av tær og alt tað, tú hevur gjøgnumført upp á stutta tíð – Vit