at man búsetist á útoyggj, tí tað loysir seg. Tað vil altíð verða náttúran, heimstaðurin, friðurin o.s.fr., sum dregur. Tá hetta er sagt, so er tað skyldan hjá samfelagnum at tryggja eitt líkinda samband
teir vilja ikki hava ein felags evropeiskan her, teir vilja ikki lata ES avgera uttanríkispolitikkin osfr. Heilt givið er tað eisini, at danir eisini tengja ta sera vælumtóktu drotningina uppí hetta málið
skerjingar í almenna sektorinum, at tað verður ikki ráð til lønarhækkingar, nógvar íløgur mugu sleppast osfr. Hetta vita fólkafloksstrategarnir, ið nú bara sita og bíða og hyggja at, hvussu Tjóðveldisflokkurin
eina heldur óvanliga verkætlan: frá ongum at byggja út eitt nám, gera vegir, arbeiðsskúrar, havn osfr. Og úrslitið er stórur útflutningur av mineralinum olivin, sum verður brúkt í stálframleiðslu. Eitt
ikki. NÚ vil onkur sjálvandi siga, at tey hava sjálvi verið úti um tað. Tey kundu tikið seg saman osfr., tí ein og hvør »er sín egni lagnusmiður«. So er bara ikki. Nornan hon spinnur! Og hvør skal so koma
at vit eru so nær knýtt - brúkarin og handilsmaðurin, bilsølan, sjónvarpshandilin, teldufyritøkan o.s.fr. Hann vísti á, at var okkurt galið, so bar altíð til at fara aftur, og fáa brekið rættað. Eingin
vit hava verið við til fletting, nýggjur vinnuportalur verður umrøddur, alingin er aftur á breddanum osfr. Eisini eru vit við til spennandi fyrilestur við fyrrv. amerikanska forsetanum, Bill Clinton. Tað
vit kenna veruliga støðuna í landinum, á arbeiðsmarknaðinum, á tí sosiala økinum, á bústaðarøkinum osfr. Soleiðis at vit tryggja okkum, at ein so ógvuslig og nýggj vinna vil kunna ávirka hetta lítla og
veg. Tað førir heldur ongan veg at ganga og rópa upp um avtalubrot og brot á altjóða mannagongdum o.s.fr. Viðurskiftini millum Føroyar og Danmark fara at versna betýðiligt, um Tjóðveldisflokkurin fer at
avbjóðingar ein oljuvinna fer at hava við sær, og hvørji krøv hon setur til bústaðir, barnagarðar osfr. Vit ?krossa fingrar? fyri, at boringin hjá Hess og hinum hepnast væl og kann vera tað, sum veruliga
