»Logos Hope«, fer at stevna inn á Havnarvág hálvan apríl, og verður talan um eina serliga kensluborna løtu fyri føroyingar at síggja gomlu Norrønu aftur. Mikudagin 11. mars, áðrenn Logos Hope fór sín fyrsta

hendir - í kjalarslóðini av hesum glantrileiki? Ella er tað bara Jóannes, sum í eini megalomaniskari løtu lat alvan sleppa at kenna rákan av tí stórleika, sum er komandi, táið hin socialdemokratiska førararyssan

Í ár hava vit eisini havt nógv meira at gera, bæði um várið og um heystið. Stjórin ivast tí onga løtu í, at Gjáargarður í tí formi, hann nú er, er komin fyri at vera. - Jú, eg haldi, at hetta sær rættiliga

at ogna okkum hetta økið, har vit kundu havt stykkjað út fyri eini seks grund­økjum. Eg ivist onga løtu í, at vit høvdu kunnað selt øll hesi økini«. Mær vitandi er Kolbanagjógv hagalendi, ið hoyrir til

hann var í einum serligum leðurstyvlum við hørðum halum. Í hesi merkiligu støðu stóð hann so eina løtu. Hann minnist, at hann kendi seg tryggan. Líggjas sá bara - tá sjógvurin var av - at Mourits var horvin

hevur gjørt bláa og brongluta, og sum situr ótrúliga væl á einum kvinnuhøvdi. Eivør Pálsdóttir Eina løtu seinni, aftaná klassiskan tónleik, røður og yrkingaupplestur, trein Eivør á pallin við bólki sínum

fólki blár í eyguni og fyrigykla fólki loysnir, sum eru sum at pissað í buksurnar – tað hitar eina løtu, men so kemur loysnin aftur um brekkur, og buksurnar mugu skiftast. T.d. hava londini í Mið- og E

sigi fyri meg, eg havi mist alt fyri Føroyum, at verða hildin soleiðis til rukku. Eg fari í skrivandi løtu ikki á val aftur, tí alt tykist so meiningleyst og líkamikið. Tað ger akkurát tað sama, hvat vit í

nógv vatn verður brúkt í húsunum, klárar vindmyllan ikki at bera alt, og tá gongur oljufýringin eina løtu. - Hjá okkum, sum hava fingið okkum vindmyllur, er best, um tað er nakað av vindi – og ongantíð betur

staðar, meðan flett verður, fór eg ein túr inn til Fíu, systur langabba. Tá eg havi sitið har eina løtu og práta, hyggi eg eftir klokkuni og sigi mest sum fyri meg sjálva, at eg má heldur fara at leita