til forsætisráðharra. Tey bæði næstu árini stýrdu brøðurnir Póllandi, og hesi árini var polskur politikkur merktur av teirra tjóðskaparligu hugsan og trúskapi ímóti teirri katólsku kirkjuni. Hetta vóru

gongur prátið bæði lætt og væl, og evnini eru nógv, tá teir hittast runt runda kaffiborðið. Ofta er politikkur á skránni, og tað er helst so sum Arthur tekur til: - Tað var kanska hiðani, at landið átti at

stórt á netinum, at ein fær vanliga ikki stundir til stórt meira, enn at vitja kendu síðurnar. Politikkur hevur í stóran mun merkt tíðindini. Kanska í ov stóran mun, tí í mongum førum kundi tykjast, sum

at smíða eina grundlóg. Í Føroyum tykjast politikarar at hava gloymt røttu raðfylgjuna sum er, politikkur fyrst og síðani løgfrøði. Eisini skal verða mint á, at føroyar hava ”sjálvsavgerðarrætt” og at

inum, sum aðrastaðni kring landið. Men við allari virðing fyri hansara førleikum annars, so er politikkur altso ikki hansara arbeiðsøki! Sum almennur deildarleiðari á vegaøkinum skal hann halda seg til

. ? Christian sigur at "í Føroyum tykjast politikarar at hava gloymt røttu raðfylgjuna sum er, politikkur fyrst og síðani løgfrøði." ? Merkiligt allíkavæl, at hann skal siga tað. Tí tað er júst tað, sum

gjørdu tíðindabløð, soleiðis framíhjá. Seinni varð tað partapolitikkurin, sum vildi eiga bløðini. Nú politikkur er horvin – eisini úr bløðunum – er tað marknaðurin, ið stýrir bløðunum. Helst hevur hann altíð

– fyri ikki at tala um hasa andstøðuna sum bara finst at? Vit eiga at staðfesta, at føroyskur politikkur ikki verður vigaður eftir, hvør hevur politiskar ætlanir og kann taka ábyrgd, men í stóran mun

mælir hann til, at vit velja loysnir, sum hóska seg best til tann føroyska veruleikan. - Ismur og politikkur mugu ongantíð blíva ein trúarspurningur. Politiski myndugleikin eigur heldur at skapa brúkiligar

virðir landsins veljarar og arbeiðir seriøst. Men øðrvísi fær tað illa verið, tá ongin miðvísur politikkur er á dagsskrá, og politikarar tí ganga mest upp í karmarnar, teir áttu at ført veruligan politikk [...] vandamikið, um tað hómast hjá nøkrum fáum. Men vísir mynstrið seg hjá mongum, er vandi fyri, at politikkur fer at verða førdur mest fyri politisku stættina í landinum heldur enn landið og fólkið. Mynstrið