fíggjarliga nokk koma upp á pláss. Vit trúgva á okkara land, vit trúgva á okkara fólk og vit trúgva á Gud, tá megna vit alt. Jógvan Krosslá, valevni í Suðuroy á lista E

alið førdi Javnaðarflokkurin fram, at hann ikki fór at taka lut í donskum innanríkispolitikki, og Gud náði Jóannes Eidesgaard, brýtur hann hetta lyfti til veljaran. Nyrup helt, at hann kundi kroysta Jóannes

blaðið fór at verða umboðað móttøkudagin. Martin Drangá var trúgvandi maður, og hann visti, at tað er Gud sum stýrir, og átti kristnilívið í Føroyum ein av sínum trúgvu stuðlum í Martini. Á Sosialinum er saknurin

sær – fyri seinastu ferð. Takk fyri ALT, góði Ingi – takk fyri, at tú var júst tann tú var! Ynski Guds frið og styrki til tín, Jonnu og tykkum, tí eg ivist ikki í, at tit sita eftir við stórum sakni, nú

liðagikt og fyri so vítt eitt brotið bein o.s.fr., eru sjúkur, ið verða góðtiknar uttan nakað, og Gud havi lov, at vit hóast alt eru komin so frægt ávegis. Tí tað er ikki so langt síðan, at menniskju,

vinir. Dømið ikki. Fyrigevið.” Føroyingar hava altíð havt eitt skilagott og náttúrligt forhold til sín Gud og til Bíbliuna. Tað er hetta tit, sum kalla tykkum rætttrúgvandi, eru við at forkoma – eitt nú við

sjálv komin út úr skápinum - einaferð enn, greiðir hon frá. Fyri stuttum upplivdi hon umbroytandi megi Guds koma yvir seg. Tað hendi, tá hon gav seg yvir til Jesus Kristus. Heilagi Andin talaði beinleiðis við

nú er til hoyringar, stendur m.a. í grein 7, stk. 3, at »Sóknarprestur (...) skal støðugt granska Guds orð og trúarinnar læru«. Spurdur um hann væntar, at hetta eisini fer at galda í framtíðini, sigur

samband við "umheim-in". Vit eru mong ið vóna, at hatta ikki var "fyrsti og síðsti" Sjómannadagur. Gud signi mítt føðiland Føroyar.

at sagt oss frá: gingnar eru gøtur farnar, góðar løtur Tíð sum fór og aftur kemur ei. Frida altíð Guds orð hevur kært hetta hon frá barni hevur lært lívsleið - ei at skilja hvíla í Hans vilja eyðkent fyri