oktober 2004 skrivar Kári á Rógvi áhugaverda grein um komandi kommunuvalini og umrøður kvinnulistar. Hann spyr, um kvinnur hava ein serligan máta at viðgerða mál uppá. At svara spurninginum fari eg at citera

kommuna við færri enn fimmti íbúgvum, og tvær kommunur hava 3-5.000 íbúgvar, sigur Jógvan við Keldu. Hann kennir seg sannførdan um, at hendan gongdin fer at halda fram.

væl henda enn einaferð. Tað kann tó væl hugsast, at nervin í dystinum hesaferð verður ein annar, enn hann hevur verið tær báðar ferðirnar. Er tað nakað, sum hesi lið ikki vilja, so er tað at tapa fyri hvørjum

Fleiri ferðir var nær við, men tað restaði alla tíðina tað seinasta pettið. Munurin stóð við, og tá hann so móti endanum eisini vaks, var leyst og liðugt hjá VÍF, sum av álvara slapp sær úr botninum á s

hjá Gianfranco Contri. Ein av teimum, sum hjálpti Gianfranco var Cesare Pitto, professari í søgu. Hann fekk skipaði fyri, at rektarin á Universitetinum í Calabria sendi innbjóðing til Fróðskaparsetrið

embætismenn og onnur á fundi í argentinska høvuðsstaðnum Buenos Aires og tosa um sáttmálan, og hvussu hann skal fáast at virka. Samstundis er semja um, at sátmálin er ikki nóg mikið til at forða broytingunum

reglur eru fyri tey ymisku økini i kommununi, soleiðis at borgarin veit hvørjar skyldur og rættindi hann/hon hevur, tá tað snýr seg um ivamál. Tað eigur ikki at vera so torført at stýra, tá tú veit, hvør

heilsumálum í fleiri førum hevur sett sær fyri at orða ein heildarpolitikk. Longu tíðliga í ár boðaði Hans Pauli Strøm frá, at ætlanin er at orða ein heilsupolitikk, ein fólkaheilsupolitikk. Endaligi politikkurin

settur búskaparfrøðingur trúgvi eg, at ein hevði havt arbeitt og svarað spurninginum, langt áðrenn hann var settur. Men hví onki svar fæst upp á hendan spurning undra eg eins og fleiri onnur seg sera nógv

at brotparturin av fíggjarlógini, sum skal veitast í menningarhjálp, skal kvinkast tann vegin, at hann støðugt verður nærri tí brotpartinum, sum ST heldur, at øll heimsins lond eiga at veita í menningarhjálp