mátti hon heldur ikki fáa at vita, at systirin var deyð. Tá ið Olea fór til gravar varð tískil ikki ringt við kirkjuklokkuni fyri at Anna ikki skuldi fáa varhugan av, hvør ið mundi fara til gravar. Tað stóð
tú av størstu og sterkastu monnum. Nú tú bleiv 90 ár tann 1. apríl, var tú enn sera væl fyri. Hóast ring knø, so sást tað als ikki á tær, at tú var blivin so gamal. Tú var sera herðabreiður, og sjúkrahússongin
Eyðfinni, Anniku, Tanju, Duritu, Roberti og øllum tykkum, ið stóðu henni nær, er so stórt at tað er ringt at skilja. Her eru orð so fátøk ein troyst, men vita skulu tit, at okkara tankar eru hjá tykkum, og
serstaka hátt at fáa meg at kenna meg heila. Liljan var altíð fitt og smílandi. Hon segði ongantíð nakað ringt um nakran, hvørki lærarar, næmingar ella foreldur. Hon dugdi at rósa øðrum, var dugnalig og gjørdi
fylgissveinasendarum av hvali og kópi, og tá sýnir skuldu takast av hvalum. Saknurin er stórur og ringt verður at fylla plássið. Æraði vera minnini um Kristian Meitil og Eyðfinn Stefansson. -------------
klokkurnar ringja til messu. Til familju og næstringar - tit, sum eru rakt av einum brotasjógvi - er ringt at finna nakað at siga, sum hevur meining. Men sálmaskaldið Albert B. Simpson hevur skrivað hesi orð
seg til at taka ímóti vetrinum av nýggjum við myrkum døgum – tá ringdi Árni og segði, at hann hevði ring tíðindi at bera. Vinur okkara Jónsvein var deyður, tað var sum um alt støðgaði á, og samtalan var
dátt við at hoyra deyðsboðini av Jákupi tann 22. mars. Hóast livimátin ikki var so góður var tað ringt at skilja, at hesin sera livandi maður ikki var longur okkara millum. Vit báðir høvdu hóast mótpartar [...] eisini fyribyrgdi hesum var, at vit altíð kundu tosa saman. Tað var neyvan vika, at tað ikki varð ringt. Jákup hevði eitt lætt lyndi, og hann var altíð hugnaligur at vera saman við, eisini tá ósemjur kundu
Tað var ringt at ímynda sær, at henda sera livandi kvinnan skuldi vera farin so ung. Men hetta var satt. Hon hevði verið sjúk í eitt ár, og her var einki at gera. Tað vóru ótrúliga nógv, sum kendu Jonny
visti, hvønn veg tað bar, er tað ringt. Ein kann fyrireika seg rættiliga nógv til, at tey nærmastu skulu fara av hesi fold, men tá dagurin so kemur, vil tað altíð vera ringt. Serliga við tær, góða omma, tú [...] barndómi mínum fram fyri meg. Eg minnist, hvussu nógv eg elskaði at koma út til tín. Eg minnist , hvussu ringt tað var fyri okkum tríggjar systrar, tá vit fluttu úr Sørvági til Miðvágs, tí vit vildu ikki vera
