hann, sum tað fantastiska menniskja og pápan, hann var. Sjálvt um lívið kennist sera torført, og ringt er at síggja meinigina við tí heila, so er tað týdningarmikið, at man stendur saman í sorgini, og

hondum tínum, tá tú fór, og fingu sagt tær, hvussu umsorganarfull og góð mamma tú hevði verið. Tað er ringt at missa, men samstundis var okkum unt at halda hond tínari og verða hjá tær, tá tú fór, tað eru vit

Ása hvar ert tú, og tú var har.. mamma tú kláraði tað so væl við øllum, men sjálv bleyv tú eisini ring í rygginum av at lyfta Åge og annað... men Åge blívir verri fyri, orkar ikki meira, tú syrgir fyri

ikki tann mun­ur á flokkunum, sum tað hevur verið. Nú skulu øll bløð vera ó­heft, og tað kann vera ringt at síggja nakra linju hjá teimum ella nakran mun á teirra hugburði. Het­ta kann vera ein saknur í

hana. Hon doyði í 1994. Nú dagarnir líða og gerandisdagurin aftur gongur sína vanligu gongd, er tað ringt at ásanna, at eg aldrin skal síggja mín góða abba aftur. Undarligt verður at fara oman at geva seyðinum

fyri at vita, um eg ætlaði mær í skúla, tú helt, at eg heldur skuldi vera heima, tí veðrið var so ringt. Tú hugsaði altíð um okkum, var altíð so bangin um at okkurt skuldi henda okkum. Tú hevði eitt so

minnast tær. Eg minnist mangan góðan túr suðuri í Vági, har omma og abbi búðu. Hóast eg altíð var ring av sjóverki, lívgaði eg skjótt upp aftur, tá eg kom í hús teirra, har omma stóð klár við nýbakaðum

børnunum, og hevur uppfostra tey sum tíni egnu í stytri ella longri tíð. At tú hevur havt tað bæði ringt og samstundis gott sást væl á tínum atburði. Tað var líka mikið hvussu illa stóð til, so dugdi tú

koyrdi Torvald rutukoyring. Í veruleikanum var tað lættari at ferðast millum Havn og Gøtu tá enn nú. Ringt varð til nr. 66, og so var ein heintaður í túninum og koyrdur út á Toftir, haðani tað bert tók ein

Hetta skriftbrotið kom til mín, tá ið mín góði beiggi so brádliga varð tikin frá okkum. Hetta er ringt at skilja, hví Harrin tók hann burtur nú, nú ið hann arbeiddi so nógv í víngarði Harrans, bæði í skrift [...] krossi fyri okkum øll. Richard var friðarmaður, var altíð við tí góða orðinum, segði ongantíð nakað ringt um ein annan. Tað er svárt hjá okkum øllum at hava mist Richard, men svárast hjá tær, góða Ása, sum