eyg­u­num; men Gud hyggur at hjartanum,” lesa vit í Halgu­bók. (1. Sám. 16,7). Sjálvt yvir tí, sum tykist smátt, er ein vakurleiki, tá tað er borið av kærleika. Tí vermdu hesir smápeningar Guds hjarta meira [...] hvør øðrum, eins og Gud hevur fyrigivið tykk­um í Jesusi Kristi.” (Ef. 4,32). Jesus talaði til hjart­að og samkensluna, og hann strikaði øll mørk mill­um menniskju. “Soleiðis er Gud móti tykk­um, veri tí [...] Og her er tað, at søgan um fátæku einkj­una kann vera okkum til lærdóms og hjálpar. Fyrst hetta at Gud lítur at hjart­a­lagnum. Onkur kann siga nakað soleiðis: ”Er tað ikki líkamikið hvussu hjartalagið

tín drongur er “í ólagi”; Gender Identity Disorder at navni, tí hann diggar Barbie framum GI Joe. Gud hjálpi børnum nú á døgum. Álvaratos, hvat er tað fyri eitt ego-kick, “Jóan” og hansara sálarpimpandi

“lægristand­andi” normalkvinnurnar kunnu sleppa at atkvøða fyri teimum frálíku idealkvinnunum... men gud hjálpi mær um nógvar av hesum undirkúgaðu normal­kvinnunum atkvøða fyri monn­um í staðin fyri at hjálpa

trýstast til nakað sum gongur ímóti sannføring og samvitsku teirra?! Hava tey ikki loyvi til ikki at lýða Gud, heldur eitt tíðarrák? Ella, skulu øðrvísi hugsandi, sum ikki grunda sannføring og livihátt sín á Bíbliuna

hendan grafittiprýdda múrin, sum datt niður í stórum plátum. Har ýddi við fólki báðumegin múrin, og gud viti hvussu tey høvdu tað. Tey hava ivaleyst verið noydd at klípt seg í lærið fyri at vita, um tey

at signa bátin, tá hann verður flotaður fyrstu ferð. Og teir taka eisini húgvuna av og ynskja at "Gud gævi, hann verður høgdur ella brendur", tí tá endar ein bátur sínar dagar, sum hann eigur, greiðir

vakt av Guds orði, og at hon kom at kenna Harran sum sín persónliga frelsara sum blaðung genta. Frá ungum av, ynskti Malla, at hon kundi vera nakað fyri tey, sum komu til Svínoyar at boða Guds orð. Minnist

endurgivin fyri at siga, at ”I det Ny Testamente står der kort og godt, at homoseksuelle ikke kan arve Guds rige”.

deyður, og á ferðini sigur skiparin frá konu harra Niels, og tað eru ikki vøkur orð, ið her fella: »men Gud havde givet ham en arrig Kvinde, led som en Satans Engel, det var Herr Niels? Kors, det han bar med [...] verið á prestafundi í Havn á ólavsøku - hevði væntað sær stórt úrslit, men har var einki um kirkju og Gud - nei, tvørtur ímóti - talan var um ull, klæði, tubbak, mjøl og brennivín. Og í veitsluni, sum varð

fyri vist áttu at taka lívið av mær, og segði við Gud, at um Hann vildi hava meg, so yngsti eg at sleppa til hansara, sigur Berit. Tá fekk hon eina sjón. Gud kom gangandi ímóti henni, og hon sá tvey so vøkur [...] ferðina Gud vísti henni eina krukku, sum var full av pínu, og bjóðaði sær at hjálpa henni at tøma krukkuna. ­ Eg hevði øll hesi árini verið fylt av hatri, øvundsjúku, óndskapi og beiskleika. Gud segði við [...] vøkur, blíð eygu, sum hon ongantíð hevði sæð áður, og hann segði: Nei, ikki sum eg vil, men sum Gud vil, og eg visti, at mín tíð var ikki komin, sigur Berit Sundet Olsen. Hóast hon hevði lagt sjálvmorðs