kend kvinna, kann staðfestast út frá tí stóra skara, ið fylgdi henni til sín síðsta hvíldarstað her á fold. Omma var eitt menniskja, ið fylti ein ógvuliga stóran part í okkara samveru. Hon dámdi serstakliga

hevur manglað við tína síðu tey seinastu 10 árini. Tit høvdu bæði uppiborið at fingið longri tíð á fold, men so skuldi tað ikki verða, men nú eru tit so saman aftur. Við hesum fáu orðum vil eg lýsa frið

drúgvt, so her ein lítil partur av tí, eg havi at siga. Mamma fekk 85 ár, og pápi tey 88 árini her á fold. Tey góðu okkum systkinum ein góðan uppvøkstur. Vit fingu at vita um okkara Harra Jesus Kristus. Tey

síggjast aftur, vit sum trúgva á hann, ið øllum ræður. Góða mamma, takk fyri alt tú var fyri okkum her á fold. Harrin styrki teg, babba, og okkum øll víðari fram í lívinum. Ærað veri minnið um okkara høgt elskaðu

virdur maður, prógvaði stóri skarin, sum í Betesda fylgdi honum til seinasta hvíldarstað hansara her á fold – (tjaldbúðin) “dustið er fari aftur í moldina og verður sum tað var áður, men Andin er farin til

undraðust á, hvussu tað var til, at so nógv fólk vóru og fylgdu ommu til hennara síðsta hvíldarstað her á fold, nú tá hon var so gomul, men hóast omma var so gomul, so trúgvi eg, at omma hevur rørt øll tey hjørtu

Reynatúgvu. Ikki tí mamma, tú livdi, og upplivdi, stórt sæð alt tað spennið, sum lívið bjóðar okkum her á fold. Borin í heim til smámannakor, við einum pápa, sum tíðliga gjørdist álvarsliga sjúkur og at kalla [...] ein varði og vegvísari, fyri okkum øll um hvussu inniligur og reinur vinskapur kann byggjast her á fold. Og eg veit mín góða Maja, at tín saknur sker sálina, líka so svárt, sum hjá okkum. Hendurnar hjá

dag skulu møtast aftur ? ta trúgv sum mamma og pápi altíð hava lært okkum: ?Tá lívið er liðugt her á fold, er ein nýggj byrjan fyri framman ? tað æviga lívið, har vit øll skullu møtast aftur?! At enda vil

heim aftur, bara fyri at sleppa í kirkju. Eitt ár seinni, um somu tíð, segði hann farvæl við hesa fold og slapp endiliga at vera saman við konu og soni sínum, Elisabet og Hans Jacob aftur. Sonin misti [...] fitt og skemtingarsom, sum langabbi var. Ja eg loyvi mær at ivast, um tað yvirhøvur er nakar á hesari fold, sum hevur sama lyndi, ið hann hevði. Hann vildi altíð hava, at vit hildu føðingardag fyri honum.

at tú enduliga ert komin heim til tín einglaflokk, og tú vekir yvur okkum, eins og tú gjørdi her á fold. Saknurin er eisini stórur hjá Niels og Karl, nú teir hava mist ommu sína, og tað er ikki lætt. Nógvir [...] longur okkara millum, men tú ert farin heim til Várharra og heim til tey kæru, sum tú misti her á fold. Men vit vita, at vit aftur ein dag skulu hittast og tá vil hvørki sorg ella myrkur okkum raka. Vit