Dátt kom tað okkum við, tá vit pálmasunnudag fingu boðini um, at Ruth knappliga var deyð. Fáar dagar frammanundan var ætlanin at hon skuldi vitja aftur á sínum gamla arbeiðsplássið, Ráðgevingini fyri

var tað orkan, sum gekk undan, tí vit í eina viku hava spælt tríggj­ar dystir. KÍ legði nógv fyri í deyð­bólts­støðum, og tá var tað vandamikið. Annars spældu teir nógv við longum sendingum, og tað var ikki

Tann lítla grindin, sum varð funnin úti fyri brennistøðini á Hagaleiti sunnan fyri Leirvík um sjeytíðina í morgun, hevur nú lagt beinini í Fuglafirði. 　 Karl Johansen, sýslumaður, sigur, at grindin er

hevur verið í kensluligum turblensi eftir at gentan, hann hevði gjørt tað liðugt við, brádliga var deyð og hann var farin at drekka illa. Hann heldur, at hann má ikki so so harðan dóm, at hann missur alla

trýsttanga. Hjá kavarum, sum koma illa fyri, kann viðgerðin í trýsttanga verða ein spurningur um lív ella deyð. Tað eru starvsfólk á Landssjúkrahúsinum, sum hava staðið fyri viðgerðini í trýsttanganum hjá Vørn [...] sinum váttar, at koma kavarar illa fyri, kann viðgerð í tanganum verða ein spurningur um lív ella deyð. Hann sigur, at við teimum stóru, fíggjarligu avbjóðingum, Landssjúkrahúsið hevur at halda játtanina

ST sigur, at higartil eru 350 fólk funnin deyð, og st meiri enn 2.000 eru ikki komin afturíaftur eftir skriðulopið, sum leyp oman yvir bygdina Hobo Barik. Umleið 1.000 hús eru í bygdini, og 300 teirra

Ukrainska innanríkisráðið sigur, at tey flestu brunnu inni í einum fakfelagsbygningi, og at nøkur doyðu, tá tey royndu at bjarga lívinum við at leypa út ígjøgnum vindeyguni. 　 Innanríkisráðið í Kiev s

skaðin er helst tann, at hetta skaðagjaldið ikki sleppur at arbeiða í samfelagnum, men endar sum ein deyð uphædd, sum onki gott fer at gera. - Tá ið penganir ikki sleppa at arbeiða í samfelagnum, verður onki

seinni – veturin 1808/9 hvarv hann ímillum londini, 42 ára gamal. Í tíðarskeiðinum frá 1801 til sín deyð búði hann úti á Oyri, á Myrkjanoyri og á Biskupstøð, og hann kom soleiðis at liva meginpartin av sínum

hevði ta gleði at eg kundi hava fastur hjá mær nakrar feriur. Tá var fastir blivin gomul og mamma var deyð. Hon var so glað og takk­som fyri tær løturnar, vit høvdu saman. Hon plagdi at siga, »hvat havi eg [...] vit í fjúrtan dagar. Tað var stuttligt at síggja alt aftur. Øll, sum man hevði runnið inn til, vóru deyð. Bara Judith Kambsgarð livdi eftir. Tað var stuttligt at síggja hana aftur. Jú, eg havi nógv gott