høvuðsorsøkunum til effektivu útreinsanina var, at almennu skráirnar vóru væl og neyvt skipaðar, og tí bar til at finna fram til teirra, sum skuldu forfylgjast. Vit liva sjálvsagt langt frá tí veruleikanum

innlendismálum. Sostatt verður tíðin hjá Løgtinginum at viðgera málið sera knøpp. Landsstýrismaðurin bar uppskotið um Eysturoyartunnilin í Løgtingið í gjár. Men hann hevur fingið at vita, at tað eru ikki

ótryggleika. Í barnaárunum eigur hon nógv spor í eini barr í einum ølklubba, sum tað nevndist, tá ið hon var barn. Sjálvt um hon undrast á, hvussu tað bar til, at tað var loyvt at hava børn við inn í ein ølklubba

alment til dans í 1987. - Vit vóru so ungir, at onkur okkara slapp ikki at vera úti so leingi. Men tað bar so til kortini, og fyrsta frasmførslan var í bygdarhúsinum í Kollafirði, sigur Jens Marni Hansen. Árið

“brek” og “tað at vera brekaður”. Tí sjálvandi, skuldi eg svimja við ÍSB, so merkti tað eisini at eg bar eitt brek. Eg merkti – og eg sá tað ikki minst – at onnur hugdu eftir mær, tí í eini svimjihøll er [...] beinleiðis spurdu, hvat mær feilti. So fekk eg ein góðan møguleika at forklára teimum, at eg altso bar eitt likamligt brek. - Hinvegin harmist eg allíkavæl um, at fólk brúka orðið brek ella brekaður í fleng

15, 9-10). Soleiðis var eisini við Pæturi, tá Kornelius sendi boð eftir honum: “Men tá ið tað nú bar so til, at Pætur gekk inn, kom Kornelius móti honum og fell honum til fóta og tilbað hann. Men Pætur

Mary frá. Longu árið eftir, í juni 1946 gekk leiðin hjá Mary tó heimaftur á vitjan. So hóast tað ikki bar so væl til at samskifta tá sum nú á døgum, so lá væl fyri hjá henni at ferðast heim. Og sigur hon,

smurdi sær varrarnar - mátti eg spyrja, hvar hon fór. “Eg fari at velja ein mann”, segði hon, og tá bar av, eg fór at gráta, so hjartaliga, hvat bilti hon sær inn at fara og velja sær nýggjan mann. So á

vertslig tiltøk. - Tað hevur ikki verið lætt at fara frá at spæla í samkomu til eisini at spæla á barr og aðrastaðni, og eitt skifti gjørdist eg rættiliga líkaglaður við tað heila, og tað ávirkaði mína

var, og túsund tankar fóru ígjøgnum høvdið á henni. Læknarnir greiddu henni frá, so frætt sum til bar. Men sannleikin er tann, at hóast áralanga gransking, so vita læknar enn tann dag í dag ikki so nógv