Eg fari aldri at gloyma, hvussu góð tú vart við meg, tá ið eg kom í heim tykkara at verða, bert 2 ára gamal. Sum árini gingu, kann eg nú á ellisárum enn minnast, hvussu góður eg bleiv við teg. Meðan eg [...] sum ung. Tøkk øll somul, sum verið hava so væl um Janu á hennara ellisdøgum og nú til tað síðsta. Eg fari her saman við øllum mínum at lýsa frið yvir minni títt og takka fyri, at tú gjørdist systir mín, tá
góður stuðul og ráðgevi. Heðin var nevniliga ein sannur granskari. Hann hevði savnað ein hóp av tilfari um alt millum himmal og jørð. Men tað var ikki bara tað. Hann hevði eisini eina skráseting, so hann
skafti, øll hugskotini og allar planirnar. Tað gekst tó ikki heilt sum ætlað tey seinastu árini. Men eg fari at minnast ein vinsælan og vitugan gjáardrong, sum bleiv mín góði vinur.
tað er eins og tað altíð var; Tað heldur fram øld eftir øld. Deyði og lív hoyra saman, hví skuldi eg fari úr huga, um eg fór úr eygsjón? Eg bíði bara eftir tær, um eina stund, onkustaðni her í nánd, aftan
so brádliga andaðist. Hvíl í friði, góði Hannis! Takk fyri tín vinskap og trúskap, sum eg ongantíð fari at gloyma! Heðin
fortelja tær. Allar okkara stuttligu upplivingar og frásagnir frá barna-, ungdóms- og vaksnamannaárum, fari eg at goyma sum serstøk minni um teg. Tann 31. januar í ár segði eg fyrst farvæl við teg á Kirkeland
Brynhild at siga við meg: »Eg skal nokk hyggja eftir vogninum. Eg eri her kortini«. Ja, góða Brynhild. Eg fari at sakna teg, tá eg komi heim. Tað var so deiligt at síggja teg, og sjálvt um tú ikki hevur búð heima
eru tann dýrabærasti skattur, eg eigi í dag. Tey eru mær en góð troyst, nú tú ikki ert her meira, og fari eg altíð at goyma teym væl í mínum hjarta. Og tú, góða Solveig. Tú hevur mist tað dýrabærasta, tú
men mest tómt verður tað hjá ommu. Allar tær góðu løturnar saman við tær, fari eg at sakna. Ja tað verður ringt at siga hvat eg fari at sakna mest, tí tað verður alt. Eg eri so glað fyri at hava fingið so
glað. Tað vistu tit eisini, og tí fóru tit aftur at fyrireika brúdleypið, Sanna og Jóan Pauli. Eg fari at takka tykkum báðum fyri, at vit fingu høvið at gleðast saman við tykkum henda merkisdag. Tit vóru
