serligt. – Snildnið er at vera ein góður all-roundari. Kappingin er skrúvað soleiðis saman, at hon rakar allan kroppin, tó at mest orka verður sett á lendarnar og beinini í og við at tað umræður at dragsa
upp, og sum er so viðbrekið, kann verða tæða sundur so skjótt og so harðliga. Svarið má vera: ”Tað rakar ikki meg!”. Og tað er rætt svar, tá ið tað viðvíkur teimum, sum taka hesa avgerðina – politikarunum
vit duga so illa at tosa um. Men talan er tó um eitt evni, sum hvørt ár, fleiri ferðir um árið, rakar nøkur okkara – og tá standa vit spyrjandi og óskiljandi eftir. Men latin so væl í ein journal
um reyða kortið. Sjónvarpsmyndirnar vísa, at miðverjin er leysur upp frá við báðum beininum, men rakar ikki Nani. Tað eru ymiskar meiningar um reyða kortið, men bæði viðmerkjarar á donsku Kanal 6 og aðrir
næsta ár, verður tað ikki við fullum kapasiteti fyri at tryggja, at sparingin næsta ár verður rokkin. Rakar bara Suðuroy Tað kemur meiri og meiri undan kavi um spariætlanina og tað nýggjasta er, at næsta ár
virksemi í Føroyum at hanga saman og í síðsta enda geva ein íkast til føroyska búðskapin. Hettar rakar bæði flutningsfeløgini, hotellini, matstovunar og allar aðrar undirveitarar til føroyska ferðavinnu
hann var spurdur, hví hann tókst við politikk. Hann sipaði til, at politikkur umfatar okkum øll og rakar okkum øll. Tí er týdningarmikið, at okkara løgting er so væl og breitt umboðað sum gjørligt við skilafólki
hevur tíverri víst seg, at oljudálking ikki veruliga verður tikin í ramasta álvara, fyrr enn tað rakar á peningapungin. Tí hava vit ætlanir um at geva bøtur, sum veruliga merkjast, sigur Annika Olsen.
bussvikan. Brádliga koyrir ein bilur inn í bussvikan og móti gongubreytini, upp á gongubreytina og rakar fólk. Fólk í mannamúgvuni byrja at sparka móti bilinum, og ein maður leypur upp á motorhjálmin og
til, at illgruni ikki var um, at nakað ólógligt var hent. Tað er í sjálvum sær ein niðurstøða, sum rakar Jóannes Eidesgaard. Tí hann ákærdi alment - meðan hann var løgmaður - ein annan mann fyri at hava
