Men Tommy livir víðari í okkara minnum. Góði Tommy. Takk fyri tíðina eg fekk við tær her á fold. Eg fari at enda hetta minningarorð við vøkru orðunum hjá Mouritsi Mohr Joensen: Løtunar byrjaðu, tveir dropar

í umleið trý ár. Eg fari at enda her. Soleiðis kann henda, tá alt sær ljóst út. Sofus og Sanna vóru eitt lívs glatt par, sum sá heimin so opna n fyri framman saman við sínum. Eg fari ongantíð at gloyma [...] bróðir, takki eg fyri ta tíð, sum mær untist at vaksa upp saman við tær. Eg fari altíð at minnast teg sum nakað serligt. Eg fari at enda við orðunum hjá P. M. Dam: Hann baksast má for breyðið sítt og balast

henni, har hon fór. Tá ið tú komst inn á gólvið hjá okkum á Glyvrum, segði tú altíð: “Eg vil einki, eg fari inn aftur til ommu tína” og tað fyrsta tú gjørdi, tá ið tú komst heim, var at rópa: “Noomi, hvar ert

jólapakkum til sjómenninar. Eitt virksemi sum mangur sjómaður hevur verið takksamur um. Tolinu og Dia fari eg at minnast tey bæði við takksemi. ó.

fingu fatur í eina stúttu, har vit neyðhildu okkum í. Til hon langt um leingi, reistist aftur. Eg fari at minnast Sámal sum ein góðan vin. Og eg veit, at hann eisini var ein góður maður, pápi og abbi.

hann. Serliga dámdi tær væl at greiða frá gomlum tíðum, og eg elskaði at hoyra allar søgurnar. Eg fari at sakna teg ótrú­liga nógv abbi. Tú doyði sera brádliga. Eg eri glað um, at tú slapp undan eini langari

endað er lívsins hin troyttandi ferð at seinasta royndin er útstaðin her og ævigi sigur vunnin 3.Eg fari og veit hvar ferðin meg ber til Faðirin æviga ríki til heimið sum Jesus til reiðar mær ger til landið [...] her frá vinunum burtur eg víki 4,Eg livi og veit at doyggi eg skal til lívið eg upp aftur standa eg fari til vinin eg kendi so væl Hví er ei mín sál meira frá og sæla hvønn dag enn á landi eg skal anda Vit

skula siga endaligt farvæl. Alt, vit hava havt saman, er nú minnir. Góð og dýrabar minnir, sum eg fari at hava við mær restina av lívinum. Vit, ið eftir sita, kunnu troysta okkum við, at tú nú ert komin

tað hjálpti ikki upp á støðuna, at eg stóð og flenti. Tað er bert ein av mongum sjónum, ið eg aldri fari at gloyma. Nei, mangan hava vit flent at tí. Tað var sum oftast eg, sum flenti, tí var tað nakað, [...] pyntaðu vit jólatræ og sungu Gleðilig jól so hart, sum vit kláraðu tað. Tað vóru eini jól, sum eg aldri fari at gloyma. Hvat við hini ferðini, tá ið vit fóru at gera bollasuppu heima hjá vermammu tíni. Vit fóru

vera ein sólstrála í mínum minni- ein raskur, djarvur, hugagóður og fittur næmingur. Við hesum orðum fari eg at takka tær fyri mangar minniligar løtur í álvara og gaman. Eg vóni, at tú ofta fert at senda