stóðu rættuliga nógvir bilar í bíðirøð, eisini bussar við áskoðarum til flogbóltsfinalurnar í Havn. Politiið hevur ikki endaligu niðurstøðuna um orsøkina enn, men annar bilurin hevur eftir øllum at døma koyrt

Politiið í Havn veit at siga frá eini rúgvu av smærri ferðsluóhappum, sum stóðust av øllum kavanum og hálkuni týsdagin. Mikumorgunin vóru komin tólv óhapp á døgnrapportina frá støðum kring landið, men [...] men visti vakthavandi, at uppaftur fleiri høvdu verið, har tað ikki varð meldað til politiið. Har høvdu bilførararnir tikið sær av tí sínámillum, og skaðarnir vórðu so meldaðir beinleiðis til tryggingina

varð avgreidd í Innlendismálaráðnum 17. desember í fjør og haðani send Udlændingestyrelsen umvegis politiið. Men tey bíða enn í Vestmanna.

Nýggjársnátt ringdi onkur inn á støðina, og bað løgregluna koma út og megla í húsaófriði. Politiið kom á staðið og fekk skilt partarnar sundur. Tað endaði við so góðum friði, at báðir partar vórður verandi

Men avbyrgingin miseydnaðist, og bilurin helt leiðina fram við høgari ferð norður eftir oynni. Politiið stóð eftir Nú vóru tveir løgreglubilar, ið jagstraðu hann, ígjøgnum Trongisvág og til Hvalbiar.

løgreglan eisini eina fráboðan um ein bil, ið stóð fastur á Velbaðstahálsi. Førarin ringdi sjálvur til politiið, sum so sendi sløkkiliðið at hjálpa

Norðskálatunnilin og Millum Fjarða, so vóru stórar fannir á vegnum frá Hósvík og allanvegin norðureftir. Politiið fekk seint jólaaftan eina fráboðan frá Landsverk um, at teir høvdu grivið seg framá ein bil, ið

báðumegin Norðskálatunnilin og Millum Fjarða var at kalla ógjørligt at koyra. Vakthavandi sigur, at politiið um miðnáttarleitið fekk eina fráboðan frá Landsverk um, at einir 30-40 bilar stóðu fastir Millum

arbeiddi á Dávavirkinum og í kjøthandlinum hjá pápanum, Karl Jákupi Ósá, og tá ið hann søkti inn í politiið, hevði hann í eitt skifti koyrt hýruvogn hjá Hjørleifi Waag Høgnesen. Omanfyri hundrað fólk - eitt

koyrdu rasarakoyring eftir Røntguni. Løgreglan fór út og fekk eitt prát við førararnar. Av tí, at politiið ikki sá ungu førararnar koyra ov skjótt, varð eingin bót skrivað. ? Ofta ræður tað bara um at fáa