ferðirnar niðan í Líðina og undir Borgarknapp eftir seyði. Fyri nøkrum árum síðani fóru eyguni at bila, men ta lívsgleði og lívsmót ið hevur eyðkent Sakan, ger at hann gongur so lættliga millum húsini

hann hevur m.a. sitið í 23 ár í Vágs Býráð frá 1985 til 31.12.2008. Heilsan hja pápa er farin at bila eitt sindur tey seinastu árini, men hann er komin væl frá tí nú og var fyri kortum verið við mammu

og á. Men nú er hann sjálvur farin at ivast í, hvussu skilagott tað er. Tí nú eru eyguni farin at bila so mikið, at tað gongur illa at síggja ítini. Men honum dámar væl at royna seg fram. Kasta her og [...] hann tað í hondina og følir eftir tí, áðrenn hann sigur, hvat ið er. Tað eu eyguni, ið eru farin at bila, og nú væntar hann, at hann bara fer at flota í huganum. Tí tá ein ikki sær ítini,er ikki nógv at

Johannesen. Tá Kappingareftirlitið kunngjørdi, at tað var í lagi, at somu eigarar vóru hjá bæði Bila- søluni og Wenzel, leggur ráðið sum grund, at ein marknaðarpartur uppá 25 prosent ikki er nóg mikið

áskoðarar stóðu nakað burtur frá. Men í Hvalba er tað so víðført, at hann heldur ikki at tað skuldi bila.

var Julian Johnsson ytstur í høgru og aðra ytstur í vinstru, og so var hann mitt á, har tað tykist bila nógv at skapa tyngd og ferð í framrættaða spælið.     Hetta var fyrsta ferðin, at nýggi maðurin, Mustapha

styrimaður um skopunarfjørð. Gustav var fyri tí keðiligu lagnu, longu áðrenn 67 ára aldur fór heilsan at bila. Tey seinastu árini var hann ógvuliga sjúkur, men tað eydnaðist honum at verða heima, har hann bleiv

formaður í Húsalánsgrunninum. Hann hevur eisini verið limur í ymiskum valstýrum. Men tá heilsan fór at bila, slepti hann politikki og nevndum. Tann sum skrivar hesar reglur havi kent Guttorm gjøgnum longri

ongin tímdi at spæla við meg. Kenslan av ikki at vera nóg góður rakar meg enn. Tað kann framvegis bila við mínum sjálvsáliti og eg kann rættuliga skjótt fara inn í meg sjálva. Og tá ræður um at síggja

skjóta eftir. Spakuliga komu teir grønu tó fyri seg. Sjúkrafráveran av Jakob Jónsson tóktist ikki bila so nógv, nú Jónleif Sólsker veruliga hevði funnið aftur á slóðina í sínum spæli, og í so máta tóktist