føroyska landsliðnum, Mikkjal Thomassen. »Føroyingar mugu liva saman, tí fólk kunnu ikki flýggja til ein annan stórbý. Her er eingin stórbýur at flýggja til.« Aftaná at hava verið í Tórshavn – heimsins minsta
konfirmatiónir, størri føðingardagar, brúðarhús, móttøkur og annað við sjálvtøkuborði hoyrir, umframt annan viðskera, vanliga eisini turrur fiskur, spik og turr grind. Hetta saman við einum ílati við køldum
samfelagið. Innan Tinggátt og úti í føroyska veiðmannasamfelagnum, hava menn ikki fangað hetta. Men longu annan dagin í nýggja árinum eru tvær kvinnur, sum á skilagóðum støði viðgera skúlaviðurskifti í bløðunumi
partabrøvini í P/F Atlanskolvetni eru goldin P/F Kongshavnar Útgerðarfelag við reiðum peningi ella á annan hátt og um ikki, ætlar løgmaður so ikki at kanna, hvussu goldið var fyri partabrøvini. 4. Metir løgmaður
hendi. Ikki minst við øllum fuglinum sum var. Teir fleygaðu upp til 60.000 lundar árliga umframt annan fugl. Thomas var við, tá ið hann kundi, og hann gjørdist av djarvastu bjargamonnum. Enn í dag ógvast
orðabókini. Men har stóð, at Gaviota var ein Likka. So har var heldur eingin hjálp at heinta. Ein annan dagin, var eg niðri á einum urtagarðsøki. Spældi ljóði fyri tí fyrsta, sum segði tað vera eina kvørkveggju
Um alt okkara oyggjaland, sum úti í heimi er kosið at vera óspilt, skal bindast saman úr enda í annan, er tað ikki longur bara ein spurningur um milliardir. At eg t.d. velji at flyta aftur á Tvøroyri
hann, at man følir seg sum eitt betri menniskja, um man er við til at gera okkurt gott fyri onkran annan. – Eg veit, tað ljóðar sum ein kliché. Men tað er eisini ein orsøk til, at tað er vorðið ein kliché;
trupulleikan og kunnu verða við til at loysa hann, so hesi fólk ikki framhaldandi skulu liva sum annan floks borgarar í Føroyum. - Tað stutta av tí langa er, at eingin, sum vit hava fingið heim til Føroya
trupulleikan og kunnu verða við til at loysa hann, so hesi fólk ikki framhaldandi skulu liva sum annan floks borgarar í Føroyum. - Tað stutta av tí langa er, at eingin, sum vit hava fingið heim til Føroya